دوستان عزیز و همراه ! مجالی می خواهم تا در این پست سروده ی آرمانی دیگری٬ در وصف ابرپادشاه ایران رضا شاه دوم پهلوی بیاورم. البته اگر ضعفی می بینید عفو کنید. بنده بیشتر در شعر موزون تجربه دارم٬ ولی سروده ی زیر در قالب سپید گفته شده است:
در همین کوچه پس کوچه های در به دری
همین کوچه های بی شقایق پرشایبه
در انتظار صدای شما٬ به روز سیاه سکوت مان گریه می کنم
شما خدای آبان و آفتاب
مزمار داود٬ زبور مکرر روزگار
پیوند روح و رویا
بر سر قله های حقیقت ایستاده اید
مغرورترین واژه ها٬ سر بر آستان سخن شما نهاده اند
بی تو گریبان ما را مرگامرگی پلید می فشرد
این دیجورهای ستاره کش پا در حریم خلوت ما گذاشتند
روزی شما می آیید
طلایه دار سپاه خورشید
شکوفه ی روشن نیایش
در ظلمت این کفر دین چهره
ما به سلام ات ایستاده ایم
در همین پس کوچه های بی عبور نحس
همین خیابان هایی که نام ننگ بر پیشانی دارند.
________________
نگاشته شده در تاریخ بیستم تیر دو هزار و پانصد و شصت و شش شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر