چهل روز از درگذشت مهستی بانوی آواز ایران می گذرد. بانویی که صدایش در یادها جاودانه است. مهستی و هایده٬ دو گوهر تکرار نشدنی در موسیقی ایران بودند. دو خواهر که در ایران زاده شدند٬ در ایران پا گرفتند و هنر بی بدیل خود را به همه گان اثبات کردند و دریغ از بد روزگار٬ شرایط نا به سامان وطن٬ در سال پنجاه و هفت آن دو را در کنار خیل عظیمی از هنرمندان مجبور به ترک میهن ساخت و باز در دیار غربت همچنان صدای گرم شان٬ همدم لحظه های شادی و غم مان بود. هایده در سال شصت و هشت-در پی یک حمله قلبی- با ما وداعی ابدی کرد و مهستی عزیز- با طی کردن یک بیماری جانکاه و طولانی - امسال.
وقتی خبر را شنیدم چند لحظه مات ماندم و سپس به یاد آوردم هیچ چیز درین دنیای مادی جاودانه نیست و سفر٬ بر پیشانی همه ما نوشته شده است. مهستی ترانه های ماندگار بسیاری خوانده است و بیش ترشان را شنیده ایم و در آرشیو خود٬ در جایگاه زیباترین و ماندنی ترین ترانه ها نگهداری می کنیم. اما آخرین ترانه ی مهستی حکایتی دیگر دارد: روز میلاد رضا
نهم آبان٬ جنوب تهران
شادی مردم در همه ایران
چراغونی چار راه مولوی
روز میلاد رضا پهلوی
رضا پهلوی بچه مولوی
وارث تاج و تخت خسروی
انتظارمون روز شاهی ته
سرفرازی مون پادشاهی ته
شاهزاده ی صاحب بخت
مبارکه این تاج و تخت
مونده سرامون بی کلاه
برتن مون نمونده رخت
این ملت آزادی می خواد
به جای غم شادی می خواد
کنار تو٬ تو شهر عشق
یه پارچه آبادی می خواد...
شگفتا مهستی اسطوره ی صدای ایران٬ با خواندن این آهنگ وداع کرد. آهنگی که پیشکشی به دربار شهریار ایران اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی بود و افسوس مهستی رفت تا روز آزادی میهن و بازگشت پادشاه به ایران را نبیند.
مهستی در کنار هایده٬ ویگن٬ فرزین٬ دکتر فریدون فرخ زاد و...در غربت به خاک سپرده شد:
این دل یاس است و روح یاسمین
این امانت را امین باش ای زمین.
چهلمین روز درگذشت مهستی هنرمند بزرگ معاصر را نخست به خانم سحر فرزند به جامانده اش و سپس به جامعه ی موسیقی ایران تسلیت می گوییم. روحش شاد و یادش گرامی باد.
________________
نگاشته شده در تاریخ سیزدهم امرداد دو هزار و پانصد و شصت و شش شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر