در آستانه یکصد و دومین سالگرد قیام پر شکوه مشروطیت واقع هستیم. قیام ارزشمندی که دو- سه نسل پیش از ما٬ فاتحانه به ثمر رساندند و دستاورد گرانبهای آن٬ حاکمیت ملی در سایه فره ایزدی شهریاران اریکه نشین بود. شوربختانه عدم شایسته گی و توان درک مان از روی آورد چنین موهبتی موجب شد تا بدان پشت کرده و خود را از داشتن چنین نعمتی محروم و گرفتار استبداد سیاهی به نام"حاکمیت کثیف ولایت فقیه" کنیم.
شاید برای بسیاری از نسل امروز(که قربانیان بی گناه و تیپاخورده کودتای بیگانه گان در سال پنجاه و هفت هستند و دوران سربلندی ایران را به سختی تصور داشته و مبهوتانه به کابوس سیاه امروز خیره هستند)درک و باور اینکه زمانی ملت ایران به شکل خودجوش انقلاب مشروطیت را آفریده و سرفصلی روشن را برای سالیان سال و به واقع برای تاریخ ایران رقم زده است٬ دشوار و دور از ذهن باشد اما...واقعیتی روشن و مبرهن است که ملت ایران، همان ملتی که زمانی انقلاب مشروطه را به پیروزی رساند روزی بسیار نزدیک بر شب دیجور تیره اندیشان نیز خط کشیده و در آفاق این پهن دشت، نام پرتلالو "آزادی"را خواهد نوشت.
چونان هر سال٬ وارث بی چون مشروطیت و سرور بی رقاب کائنات، آن دُر لایزال و آن جواهر گرانبار٬ همو که قلب های ما در تب و تاب تپیدن به فرمان ایشان و هستی ما بسته ناز نگاه شان و رقم خوردن تاریخ ما در گرو خواست حضرتش است، شاه شاهان، شهریار فرزانه ایران، نمادفره ایزدی، وجود مبارک اعلاحضرت همایونی رضا شاه دوم پهلوی محبوب و چشم و چراغ ملت ایران، اراده فرموده اند تا پیامی را به مناسبت سالگرد این قیام مهم - که بی تردید نقطه عطف بزرگی در تاریخ معاصر بوده است- قلم بزنند و از سر شکوه کبریایی ذات ملوکانه شان به ملت ایران مرحمت کنند.
پادشاه بزرگ ایران رضا شاه دوم پهلوی٬ راز پیشرفت ملت را در گرو دو اصل مهم یعنی حق حاکمیت مردم و جدایی دین از حکومت خوانده و تصریح فرمودند که این دو اصل، میراث گرانبهای مشروطیت بوده و چون مشعلی فروزان مسیر آینده را تابناک می سازند.
اشاره همایونی، عینن به اصل هایی است که امروزه نبود آنها در سطح جامعه منجر به تلخکامی و سقوط پرشتاب ایران به ورطه نیستی و نابودی شده است.
ذات خجسته اعلاحضرت در ادامه پیام شکوهمندخود٬ تاکید اکید کردند که بدون آرمان خواهی، دلاوری و فداکاری رسیدن به سعادت و خوشبختی مقدور نخواهد بود.
ذات مبارک در سطور واپسین پیام شان خردمندانه و شفاف، ملت را به جنبش دعوت نموده و فرمودند که آزادی و حق گرفتنی است و این ماییم که باید به عوامل بدبختی و اسارت خود پایان بدهیم.
رضا شاه دوم شهریار در تبعید، در پیام سرتاسر لبریز مهر و طراوت و تابندگی خود نوید"پیروزی" را داده و با صراحت اعلام کردند که "حکومت جباران" پایدار نیست.
به نظر می آید ایرانیان ریشه یی و رهروان آیین فرازمند پادشاهی ،بهتر است با خواندن پیام آن حضرت با چشمان باز تر و هوشیارانه تر قدم ها را تند کرده و از پرداختن هزینه در راه رسیدن به آزادی و رهایی میهن مان بیم نداشته باشند.
متن کامل پیام معظم له به شرح زیر است:
شنبه ۱۲ مرداد۱۳۸۷
هم میهنان عزیزم،
ملت ایران یکصد و دومین سالگرد انقلاب مشروطیت را که آغاز عصر آزادیخواهی، پشت کرد به قرون وسطی و احیای فرهنگ غرور آفرین ایرانی در عصر تمدن صنعتی نوین بود، در شرایطی جشن میگیرد که یک نظام ضد ملی و اشغالگر بنام «جمهوری اسلامی» برکشورما چیره گشته است و با ترور و سرکوب بیرحمانــۀ مردم، عوامفــریبی مــذهبی، تــرویج خرافات و تاریک اندیشی و بحران آفرینی های پی در پی در منطقه به حیات ننگین و مافیایی خود ادامه میدهد و اکنون نیز با تهدید به دستیابی سلاح هسته ای می رود که ایران را به کام مرگبار یک ماجرای جنگی بسپرد.
هم میهنان عزیزم،
من هم مانند همۀ ایرانیانی که به خوشبختی ملت و سرافرازی ایران می اندیشند، معتقدم که راز پیشرفت ما در گرو دو اصل مهم است:
حق حاکمیت مردم و جدایی دین از حکومت (سکولاریزم)، این دو اصل بنیادی درهمانحال که میراث گرانبهای مشروطیت اند، مشعلی فروزان اند که مسیر نسل های آینده را تابناک میسازند.
بنابراین، تداوم ره آوردهای حیاتبخش انقلاب مشروطیت میسرنیست، مگر آنکــه رژیم ضـد ملی و آزادی کُش کنونی که متاسفانه پایمال کنندۀ این دو اصل مهم است را به گورستان تاریخ روانه سازیم.
ولی آیا پدران و مادران ما و یا هیچ ملتی توانسته اند بدون آرمانخواهی، بدون دلاوری و فداکاری زنجیرهای اسارت را از دست و پای خود بگسلند و به سعادت و خوشبختی دست یابند؟
آزادی و حق گرفتنی است! مائیم که باید به عوامل بدبختی و اسارت خود و به آنچه که زندگانی تک تک ما را تلخ و سیاه کرده است، پایان بدهیم! مائیم که باید حرکت کنیم تا برکت آسمانها به ما روی آورد. از انقلاب مشروطیت بیآموزیم و بی هراس و یکپارچه بپاخیزیم و مطمئن باشید که حکومت جباران پایدارنیست و پیروزی از آن ماست!
خداوند نگهدار ایران باد
رضا پهلوی
____________
نگاشته شده در تاریخ دوازدهم امرداد دو هزار و پانصد و شصت و هفت شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر