کسی اگر تاکنون به صدا در آمدن زنگ های خطر برای ایران را نشنیده باشد دیگر با تحریم های اخیر، تهدیدهای صورت گرفته از جانب اسراییل، اولتیماتوم های خاویرسولانا و... برایش مسجل و آشکار است که امروز ایران با تمام متعلقاتش دارد بر لبه تیغ راه می رود.
بدیهی است که رژیم دیکتاتوری ولایت فقیه و ابواب مزدور رسانه یی اش به آسانی ضعف و شکست خود را اعلام نکرده و یا تمایل خود را به عقب نشینی(حال در زمینه هسته یی و یا غیر هسته یی)ابراز ندارند. آنچه را به روشنی می دانیم این است که سیستم و طرز فکر حکومت عمامه داران از ابتدا بر پایه لجاجت و کوته فکری(شاید کودک مغزی تلفظ زیباتری باشد)بنا گذاشته شده شد و ایران ما جزو معدود کشورهایی بود که انقلاب آن جای آنکه بویی حتا از حماسه و شجاعت برده باشد-بسیار شبیه غلیانی جنون وار و یا یک وقاحت آشکار بود.حکومت اسلامی از نخست و با به گروگان گرفتن کارمندان سفارت امریکا به این کشور اعلان جنگ داد. یاوه گویی های روح الله خمینی در مورد محو کشور اسراییل و رویای" فتح قدس" و تکرار دیوانه ماب هواخواهان مزدور وی با شعار"کربلا کربلا٬ ما داریم می آییم" همه و همه دال بر پا گرفتن تفکر بی ارزشی بودند که مشتی از سطوح پایین و لاابالی جامعه نیز پرچمدارش شده و خبر از آمدن روزها و سال های سیاهی را به ایران می دادند.
البته با ریشه دواندن حکومت اسلامی، دیری نگذشت که همین بنای بی بنیان شبیه غده سرطانی بی مهاری در بند بند ایران رخنه کرد و ملایان که درس فریبکاری و شیادی را از ازل در نهاد پلشت خود داشتند امروزه به مانند افعیان مارخورده یی گشته اند که هرگز و به هیچ قیمتی حاضر به از دست دادن مسند قدرت خود نیستند و غافلند که اضمحلال دیدگاه و پوچ بودن ماهیت و سنگ بنای حضورشان را با سرکوب ملت و ستم بر آزادی خواهان نمی توانند از چشم واقع بینان دور نگاه دارند و سرنوشت دیر یا زود لاشخور صفتان دستار به سر، نابودی و سرازیر شدن به زباله دانی تاریخ است.
این مطلب جهت آگاهی دوستداران ایران است تا هوشیار باشند زیرا کشور عزیز ما در خطری جدی واقع شده است و اگر عنان اختیار و تصمیم گیری هرچه زودتر در دست خود ملت نیافتد٬ با وجود تمام آنچه گفته شد میهن مان در خطر ویرانی و سقوط است.
خطر بسیار نزدیک است و باید بدانیم میان مسلح شدن سپاه و رژیم تروریست اسلامی به بمب اتم یا حمله نظامی خارجی به ایران، هیچ تفاوتی وجود ندارد. تجهیز نظام بیگانه صفتی چون حکومت اسلامی وقت به کلاهک هسته یی، با حمله بیگانه ها از بیرون مرزها به ایران هر دو حاصلی جز ویرانی و جز مرگ و نیستی برای وطن مان ایران ندارد. کاش چشمان مان را در این شرایط حساس و بحرانی باز می کردیم و دست توانمند "خرد"را از آستین همت بیرون می کشیدیم.
هر روزی که می گذرد ایران و ملت ایران به لبه پرتگاه نزدیک تر می شوند. اکنون روزها و ساعات نیز در سرنوشت ما نقش آفرینی می کنند. البته به دست آوردن آزادی و عبور از رژیم دیکتاتوری ولایت فقیه بی پرداختن بها میسر نیست اما اگر هرچه زودتر حرکتی جدی را به ثمر برسانیم هزینه ی کمتر و بازدهی بیشتری خواهد داشت. ایرانیان داخل مرز اگر قدم به صحنه بگذارند، از خارج مرز و توسط اقتدار رسانه یی جهانی و جوامع حقوق بشر حمایت معنوی خواهند شد و از جانب متفکرین ایرانی دور از وطن نیز پشتیبانی فکری و عملی دریافت خواهند داشت.
شاید دیگر فرصتی برای بحث کردن ٬دست دست کردن و یا چانه زدن و فکر کردن نباشد. تنها راهی که به نجات ایران خاتمه خواهد یافت٬ سرنگون سازی رژیم حاکم است پس باید بکوشیم راه نخستین را سریع و صحیح طی کنیم تا در زمان لازم به موضوعات دیگر بپردازیم. بهتر است درک کنیم فرصت چندانی باقی نیست پس...
ایران متعلق به تمام ایرانیان است و آنهایی که در این سوی آب ها و در جامعه آزاد حضور دارند در کنار ایرانیان عزیزی که در داخل مرز و دربند رژیم سرکش اسلامی هستند باید دوشادوش و به یک اندازه برای نجات ایران گام بردارند.
گاهی وقت ها تلخی و گزنده بودن لحن کلام٬ دال برنگرانی و بیم از سرنوشتی است که به فرد فرد مان ارتباط مستقیم دارد. بد نیست بدانیم گاهی یک سیلی به موقع٬ سودمندتر از یک دلداری دادن بی موقع است.
نگاشته شده در تاریخ دهم امرداد دو هزار و پانصد و شصت و هفت شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر