هرسال چندی مانده به شروع ماه رمضان یا محرم٬ اگر دقت کرده باشید بیشتر مردم دچار سردرگمی
می شوند و با تشویش و دلهره به استقبال این دو ماه می روند.
راستی چرا؟؟؟
اگر بخواهیم راجع به ماه رمضان صحبت کنیم تا بوده حرف از برکت این ماه بوده و در باور بسیاری این ماه باید ماه پاک شدن از آلوده گی ها باشد.چنانچه در آیین مسیح و یهود نیز٬روزهایی برای روزه داری وجود دارد.
اما چرا واکنش اکثرایرانیان٬ نسبت به آغازاین ماه منفی است؟
اگر پاسخ این پرسش در ذهن شما هست یا نیست ،من می گویم و گمان کنم شما هم با من موافق هستید
خشونت مجریان اسلام در این ماه و ایجاد جو ارعاب ٬عامل اصلی بیزاری مردم است .
چنانچه خود ملایان باور دارند،روزه برمریض و مسافر و یا کسی که محذوری دارد واجب نیست اما همین سه دسته که تعدادشان کم نیست اگر بخواهند از یک رستوران غذایی برای منزل تهیه کنند امکان ندارد.
از این ها که فراتر برویم، آیا مگربسیاری نیستندکه اعتقادی به ماه رمضان نداشته باشند؟اما مجبورند به جو شوم و نحس و سیاهی که از رمضان ساخته شده تن بدهند تا مبادا محکوم به جریمه٬ زندان و شلاق شوند.
مادربزرگ ها و پدربزرگ های ما-که در زمان شاهنشاه آریامهر زندگی کرده اند-این ماه را ماه رحمت می دانند و جوان ها- که نسل انقلاب و منکوب باورهای خمینی هستند- ماه رمضان را ماه رنج و عذاب و مصیبت.
شما بگوییدچرا؟
همان طور که بارها و بارها گفته ایم٬ حکومت اسلامی دین را از چشم ملت انداخت و کاری کرد اسلام –هرچه که بود- دیگر سکه یی نداشته باشد و همان پدر و مادربزرگ های ما که از ابتدا اسلام را باور کرده بودند٬ امروز پاسخی جز شرم و سکوت در برابر سیل پرسش و اعتراض نسل جوان ندارند.
چشمان خود را باز کنیم:
آیا باید پذیرفت که هنوز دین در قلب سیاست جایی دارد؟
آیا می شود باورکنیم هنوز عمامه و آخوند و نماز و روزه کاری برای ملت انجام خواهد داد؟
ملتی که از زور گرسنگی دست به هر کاری می زند، آیا کسی هست که با منطق و نه ناسزا و خشونت-که زبان دین مداران همین است-به آن ها بفهماند اسلام دین رحمت است؟؟؟!!!
هرگز٬ دیگرخیلی دیرشده و دین باوری و دین مداری اعتبار خود را برای همیشه از دست داده است.
افسوس برای آن هایی که باورمی کنند، سردمداران دین و مهرورزان خشونت پیشه با"زبان روزه" این ماه را سپری می کنند.
آن مرد فریب کاری که در صدر این مملکت خودش را جا کرده و وانمود به "اسلام داری" و فقاهت و غیره دارد٬ اگر دو ساعت از وعده تریاکش بگذرد زمین را به آسمان می دوزد. شرایط جسمی وی برای روزه داری مناسب نیست، اما دادن پیام ماه مبارک رمضان را به امت (!!!)خود، هیچ سالی فراموش نمی کند.
ما داریم صحبت از ملت ایران می کنیم حرف بر سر اکثریت مردم است٬ همان مردمی که بار سنگین زندگی را به دوش دارند نه آن اقلیتی که خود را امت می نامند و امروزه بر خر مراد سوارند و از سردل سیری٬ یک ماه دهان خود را می بندند و درعوض به خاطر گران تر کردن روغن و خرما و برنج ٬ جیب های مبارک را بازتر می کنند تا سیل پول به آن سرازیر شود.
کدام روزه؟ کدام دین؟
این ملتی که در سفره اش جز اشک و خون نیست ٬ روزه گرفتن یا نگرفتن او فرقی به حالش ندارد!!! ملتی که به جرم اندیشه٬ کشتیدش٬تاریخش را از وی ستاندید و حتا عشق را برایش ممنوع و حرام اعلام کردید٬ چه انگیزه یی برای اجرای دستور شما دارد؟
___________________
نگاشته شده در تاریخ بیست و پنجم شهریور دو هزار و پانصد و شصت و شش شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر