هجدهم تیر ماه سالروز حماسه یی جاودانه

هجدهم تیر ماه نیازی به شرح و وصف ندارد. این روز آن اندازه مهم و تاریخی است که نامش هم سبب وحشت دشمنان ایران می شود و این یعنی هجده تیر یک خط تعیین کننده در تاریخ معاصر به شمار می رود.

در هجده تیر سال هفتاد و هشت، دانشجویان بیدار دل همگام با اقشار گوناگون جامعه رخدادی را خلق کردند که پایه گذار قیام هایی دیگر شد. هجده تیر که مصادف با فاجعه ی اعدام دویست و چهل تن از خلبانان دلیر ارتش شاهنشاهی در سال 1359خورشیدی می باشد، سررشته یی شد برای برخاستن موج اعتراضات ملی بر ضد استبداد جمهوری اسلامی. این موج، دریایی از ایرانیان را دربر گرفت و هر حنجره یی مملو از فریاد شد تا خواب خوش ولی فقیه و همراهانش را پس از حدود بیست و یک سال بیاشوبد.

اینکه گفته می شود هجده تیر یک مرز شکنی و در واقع حرکتی خارق العاده بود، به هیچ وجه یک لفظ اغراق گونه و مبالغه آمیز نیست که واقعیتی است. تک تک مایی که آن روزگاران را در هوای مسموم خلافت اسلامی تنفس کرده ایم به یاد داریم با وقوع انقلاب و در گذر دهه شصت تا اواسط دهه هفتاد به راستی شدت خفقان، اجازه ایراد هیچ کلامی را در نقد این دژخیمان نمی داد.

آن روزها روزهایی بودند که یک انتقاد مختصر می توانست طناب دار را در پی داشته باشد. دوران اعدام های فوق فله یی و گردن کشی بی منتهای ملایان تازه به دوران رسیده. همان سال های شوم و کابوس واری که هر روز دسته دسته عزیزان ما و فرزندان ایران را به جوخه های اعدام می سپردند درحالیکه فرصت دفاع نیز به طور کامل از آنان سلب شده بود.

امروز نیز خفقان در ایران اسلامی بیداد می کند. اکنون نیز پاسخ یک انتقاد ساده می تواند گلوله سربی باشد. صحبت ایجاد یک تغییر در بدنه نظام فاسد اسلامی نیست که اصولن یک رژیم توتالیتر جز با حذف کاملش، قابل هیچ تغییر و اصلاحی نمی باشد. اما اکنون رسانه هایی چون اینترنت و ماهواره به یاری ملت داغدیده ایران آمده اند. هجدهم تیرماه سال هفتاد و هشت، مرزی بود که می بایست شکسته می شد و پس از آن مردم ایران دریافتند آخرین حد مقاومت سگ های هار ولی فقیه در کجاست. هجده تیر هیبت این گرگان زخمی را شکست و همین پیروزی بسیار بزرگی برای مردم ایران است. موفقیتی بس بزرگ و درخشان.

در آستانه سالگرد قیام هجده تیر، جا دارد که به احترام اینهمه خون های پاک بر زمین ریخته شده، گوشه یی از حق آن شهیدان زنده نام را ادا نماییم و با حضور پرشور خود در خیابان ها نشان دهیم این جمهوری منفور اسلامی است که باید همواره از ما بیم داشته باشد. ما باید در سالگرد این حماسه جاوید، نشان بدهیم که خشونت و ددمنشی رژیم اسلامی، نه تنها ذره یی ترس به دل های ما مهمان نخواهد کرد که عزم ما را جزم تر می کند تا این دیکتاتوری مطلقه را از ریشه برکنیم.

همواره به یاد داشته باشیم خورشید آزادی تنها وقتی برخواهد دمید که ما بیدار شده باشیم.
_________________

نگاشته شده در تاریخ هفدهم تیر دو هزار و پانصد و شصت و نه شاهنشاهی