کارگران به عنوان ضعیف ترین و بی پشتوانه ترین قشر جامعه در سراسر جهان و به خصوص در شرایط وخیم کنونی ایران، مورد سخت ترین ستم ها واقع بوده و از پایه یی ترین حقوق خود نیز بی نصیب می باشند.
همانگونه که طی سالیان اخیر شاهد آن بوده ایم، هر اعتراض به حق و شرافتمندانه یی که از سوی کارگران زحمتکش و رنجدیده ایرانی به پا خواست، از سوی جمهوری وحشی و بی سر و پای اسلامی با وحشیانه ترین پاسخ ممکن رو به رو شد و هم اکنون نیز بسیاری از کارگران معترض در زندان به سر برده و در سخت ترین وضعیت به سر می برند.
تورم فزاینده، نبود شرایط اطمینان بخش، حقوق ناکافی، فشارهای سنگین اجتماعی، خفقان، ارعاب و فقدان امنیت شغلی حلقه را روز به روز بر این عزیزان تنگ تر نموده و روزگارشان را ناگوارتر و غیر قابل تحمل تر می کند.
در چنین اوضاعی قطعن اگر کارگران ایرانی تصمیم بگیرند دست به تظاهراتی یکپارچه و همه جانبه بزنند سیل خروشانی را تشکیل می دهند که هیچ سدی توان مقابله با آن را نخواهد داشت.
یازدهم اردیبهشت ماه همه ساله روز جهانی کارگر نامیده می شود. این روز در گرامی داشت زحمات آنان در راستای به چرخش درآوردن پیچ و مهره های اصلی جامعه و پاسداشت تلاش های ایشان به نام کارگر زینت گرفته است.
مقارن با فرا رسیدن روز جهانی کارگر، اذن ملوکانه چنین بود تا پیام شکوهمند دیگری را چونان سال های گذشته به یکایک ایرانیان و به خصوص کارگران ایرانی ابلاغ فرمایند.
شاهنشاه سربلند ایران، ذات اقدس ملوکانه اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی طی پیام گهربارشان استبداد و خفقان شدیدی را که بر کشور حاکم است در کنار فشار فقر، بیکاری، گرانی، تورم و... عواملی برشمردند که بر دوش کارگر ایرانی سنگینی می کند.
ذات شاهانه ایشان در کمال رافت شهریارانه، کارگران را بخشی از مبارزین ایرانی دانستند و چه زیبا فرموده اند ایشان. به راستی که کارگران ایرانی از طلایه داران مبارزه ملی برای دستیابی به آزادی می باشند. فریاد این قشر مظلوم وقتی در سطح کشور طنین انداز شود روز مرگ اهریمنان اسلام فروش خواهد بود.
پیامی که حضرتش اراده فرموده اند مملو از امید به فردایی روشن است و سرشار از لطف این وجود مبارک نسبت به قشر محروم و ناتوانی که کارگر نام دارند.
متن کامل پیام پادشاه را در ادامه بخوانید:
جمعه 10 ارديبهشت 1389
هم میهنان شریف وگرامی،
اول ماه می به روز نمادین همۀ شهروندانی ثبت شده که با خلاقیت و کار و کوشش خود چرخ های ادارۀ جوامع بشری را به حرکت در می آورند. در حالی که این روز در سراسر جهان جشن گرفته می شود، در کشور ما کارگران از محروم ترین بخش جامعه با گذران زندگی روزمره دست به گریبانند. و از برکت انقلاب نامبارک جمهوری اسلامی ماه ها از دریافت کمترین دستمزد کار خود محرومند.
با تاسف این بخش از مبارزین ایران در شرایطی به پیشباز این روز جهانی میروند که استبداد و خفقان شدیدی بر کشور حاکم است و شمار زیادی از همقطاران آنان در زندان ها بسر میبرند و فشار فقر، بیکاری، گرانی و تورم و فضای محنت زای عمومی بر دوش آنان سنگینی می کند.
در جمهوری اسلامی هیچگاه بین کار، سرمایه و مدیریت یک اشتراک مساعی منطقی که ضامن رفاه و پیشرفت اجتماعی است وجود نداشته است. در صورتی که در کشورهای پیشرفتۀ جهان کارگران به شکرانۀ مبارزات طولانی برای تشکیل سندیکاهای خود، نه تنها امروز از رفاه مادی چشمگیری بهره می برند، بلکه کیفیت زندگی آنها با بهره جستن از دانش ها، هنرها، بیمه ها، خدمات درمانی، حقوق بازنشستگی و گردشگری های جهانی و غیره رشگ برانگیزاست. همۀ این دستاوردها را کارگران در سایۀ اتحاد و تشکیلات خود و مشارکت جانانه در جنبش های مردمی برای دموکراسی در کشورهایشان بدست آورده اند.
می توان از تجربیـات زیـادی بدرستی نتیجه گرفت که نظام های دیکتاتـوری حقوق کـارگر را بر نمی تابند و تنها دموکراسی و آزادی است که به سعادت کارگران منجر می شود.
من باور دارم که کارگران ایران با پیوستن به سایر جنبش های آزادیخواهانه سرانجام پیروز خواهند شد و هیچ فعال سندیکایی دیگر هیچگاه در سیاهچال استبداد بسر نخواهد برد.
خداوند نگهدار ایران باد
رضا پهلوی
_________________
نگاشته شده در تاریخ یازدهم اردیبهشت دو هزار و پانصد و شصت و نه شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر