طی دو هفته ی اخیر تلخ ترین و تاسف بارترین رخدادی که سبب غم و اندوه تک تک دوستداران ایران و عاشقان ادب پارسی گردید، سفر نابهنگام دکتر شجاع الدین شفا بود که در سن نود و دو سالگی و پس از طی عمری پربار و سرشار از خدمت، جهان را بدرود گفت و به نیکنامی تاریخ پیوست.
آثار و تالیفاتی که از آن استاد فقید و عالیقدر بر جای مانده اند، چراغ راهی برای مردمان امروز و همچنین نسل فردا و فرداها هستند. در جاودانگی شجاع الدین شفا همین کافی است که تولدی دیگرش همواره ماناست و سرچشمه یی جوشان از شعور، خرد و آگاهی.
متعاقب وفات دکتر شفا، پیام شکوهمند بزرگمردی از تبار کوروش کبیر، به ناگهان دل داغدیده بسیاری از رهروان و دوستداران استاد را خوشنود نمود. پیام ملوکانه شهریاری بس بزرگ که همواره مهر، رحمت و عنایت حضرتش، امید و شور را مهمان قلب ها می سازد. فرزانه یی که نام شکوهمند و شاهانه اش آرامش بخش دل هاست و وجود نازنینش یگانه فخر میهن آریایی ما.
ذات اقدس همایونی اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی در تاریخ سوم اردیبهشت امسال، اراده فرمودند تا به مناسبت ضایعه فقدان استاد شفا، پیام تسلیتی توام با مهر و شفقت شاهانه مرحمت کنند. خواست آن حضرت چنین بود تا در پیام درخشان و چون همیشه روحبخش شان هم خدمات بی ریای شفا پاس داشته شده و هم تسلای خاطری باشد برای بازماندگان او که باز نشانه اوج رافت و مهر ملوکانه آن اهورا مرد نیکو نژاد است.
پادشاه بزرگ ایران در متن پیام شاهانه، به درگذشت غم انگیز دکتر شفا در غربت اشاره فرموده و گفتند: " او نیز همانند بسیاری دیگر از مشاهیر پهنۀ ادب و فرهنگ ایران در دیار غربت و غمین از مصیبت هایی که بر میهن عزیزش رفته است جان سپرد". این حقیقت تلخ فقط شامل حال پروفسور شفا نشد که شوربختانه درد گران بسیاری دیگر از ادیبان، روزنامه نگاران، هنرمندان، ارتشیان و پژوهشگران بزرگ ایرانی می باشد که ناگزیرند به جرم اندیشه والای خود در تبعید و دور از دیار، جان به جان آفرین تسلیم کنند.
به امید روزی که حکومت تردامان اسلامی به زباله دان متعفن تاریخ بپیوندد و همراه با برامدن آفتاب ابدی ایران و بازگشت دیگرباره اعتبار و افتخار به موطن مان، ما این مجال را داشته باشیم که مزار یکایک این عزیزان را در خاک پاک وطن گلباران نماییم.
متن کامل پیام همایونی اعلاحضرت رضا شاه دوم را در ادامه بخوانید:
سوم اردیبهشت ماه ۱۳۸۹
درگذشت شجاع الدین شفا عرصۀ ادب و فرهنگ ایران را از یکی دیگر از پژوهشگران و نویسندگان پرتوان و نامدار ما تهی کرد. حاصل عمر پر بار او ده ها تالیف و ترجمه، به ویژه ترجمۀ آثار ادب کلاسیک اروپایی، بود. به ضرورت آشنایی هموطنانش به آثار و ویژگی های ادب و فرهنگ دیگران اعتقادی راسخ داشت. در همان حال، سال های بسیار از عمرش را صرف پژوهش در شناختن و شناساندن آثار و تاثیر ادب، فرهنگ و تمدن ایران در جهان کرد و برای برپا ساختن کتابخانه ای که در برگیرندۀ همۀ نوشته های منتشرشدۀ دیگران در این زمینه باشد از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.
دریغ که نه به این آرزویش رسید و نه شاهد رهایی و بهروزی سرزمینی شد که به آن عشقی بیکران داشت. او نیز همانند بسیاری دیگر از مشاهیر پهنۀ ادب و فرهنگ ایران در دیار غربت و غمین از مصیبت هایی که بر میهن عزیزش رفته است جان سپرد، ولی آثار ادبی و فرهنگی او برای همیشه یادگار دوران توسعه و پیشرفت میهن عزیزمان خواهد بود.
روانش شاد و یادش گرامی باد
رضا پهلوی
پیوند به تارنمای مبارک ذات اقدس شاهانه اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی
____________________
نگاشته شده در تاریخ نهم اردیبهشت دو هزار و پانصد و شصت و نه شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر