امروز دهم آبان ماه برابر با روز جهاني كوروش كبير مي باشد.چهره درخشان و (به تعبير جانشين كوروش)پادشاه دادگري كه برگ هاي تاريخ كهن ميهن مان را به گونه يي پرشكوه رقم زد. او در اوان و آغاز تاريخ ايران و زماني كه حتا بشريت نامي از حقوق و برابري و عدالت به معناي تام كلمه(نه عدالت دستمالي شده و تهوع آوري كه امروز دشمنان ايران دركاسه يي به نام اسلام تعارف ملت مي كنند)همان شاهنشاه بزرگ بود كه دستور داد كتيبه يي را به نام"لوحه حمورابي" بر سر در تخت جمشيد بارگاه بزرگ ايرانيان نقش كنند كه جمله به جمله و واژه به واژه از صلح،رفاقت ،برادري و برابري سخن مي گفت.
كوروش بزرگ بي ترديد يكي از شخصيت هاي بارز و عظيم تاريخ ايران است.هنگامي كه نام كوروش كبير در هركجاي جهان بر زبان آيد مردمان هر دياري بي اختيار به ايران و ايراني آفرين مي گويند و ملت ايران را به خاطر داشتن يكچنين فخر تاريخي بزرگي مي ستايند.
در گذر تاريخ و عصر كنوني ،لوحه حمورابي سرمنشا بديعي جهت نوشتن و تدوين "اعلاميه جهاني حقوق بشر" شد. جهانيان امروز بي هيچ پرده پوشي و تعارفي مي گويند كه كوروش كبير،پادشاه جاويدنام ايراني مبتكر و آفريدگار حقوق بشر بوده است و در حقيقت كشور ايران به عنوان مملكتي كه امروز و برحسب جور حاكماني انيراني و بيگانه پرست،مردمانش از موهبتي اينچنين بزرگ محروم و بي نصيب هستند خود مهد و خاستگاه حقوق بشر و برابري بي چون و چراي حقوق و آزادي هاي فردي و انساني بوده است.اين واقعيت است اما يك واقعيت تلخ كه همواره ذهن انسان را به پرسشي جدي و آزارنده وادار مي سازد كه چرا و چه گونه ملتي با داشتن ابرمرداني همچون كوروش كبير و برخورداري از آن تاريخ سترگ و پرافتخار امروز درمنجلاب دين گرايي غوطه ور گرديده و به گونه يي در اين گرداب، مغروق و بي پناه افتاده است كه به دشواري مي تواند چشم انداز نجات و رهايي را دربرابر ديده گان خود ترسيم كند.
شايد بد نباشد به اين نكته نيز اشاره شود كه از روزها و شايد هفته ها پيش صحبت اين بود تا در اين روز بزرگ و سالگرد صدور لوحه حمورابي(سرمشق اعلاميه جهاني حقوق بشر)ايرانيان راستين و ميهن پرستان عزيزي كه در داخل مرزها حضوردارند به پاسارگاد رفته و بر سرمزار كوروش بزرگ گردهم آيند تا از اين شاهنشاه فرزانه قدر داني كنند اما شوربختانه عوامل رژيم اسلامي در طي اين چند روز اخير و تا همين امروز جاده ها و مسير پاسارگاد را بسته اند تا مانع از برگزاري مراسمي شوند كه برآمده از روح وطن پرستي ايرانيان است و بايد بپذيريم كه عشق به ميهن در همه جاي جهان امري طبيعي و در عين حال ممدوح است اما در سايه حاكماني كه برمسندخلافت خدا تكيه كرده و "آن جهاني"مي انديشند وطن پرستي جرمي بس بزرگ محسوب مي شود...
سخن كوتاه مي كنيم از آنجا كه شهريار و شاهنشاه بزرگ ايران در تمام موقعيت ها و مناسبت ها(چه تلخ و چه شيرين)همدلانه و از سرشكوه خسرواني خويش،منت بر سر مان گذارده و بيانيه ملوكانه يي را مرحمت مي دارند،در آستانه روز جهاني كوروش بزرگ نيز پادشاه وقت ايران ذات همايوني اعلاحضرت رضاشاه دوم پهلوی اراده فرموده اند تا پيامي را صادر كنند و به راستي كه هيچكسي هرگز و در هيچ زماني به قدر و اندازه ميراث دار كوروش ذات مبارك رضاشاه دوم پهلوي نمي تواند ابهت كوروش را توصيف كند.
متن كامل بيانيه معظم له به شرح زير مي باشد:
دبيرخانه رضا پهلوي
سه شنبه 7 آبان 1387
همراه و همصدا با هم میهنان عزیزم، سال روز صـدور نخستین منشور آزادی انسان ها را بزرگ می دارم.
امیدوارم که یادآوری و بزرگداشت این رویداد تاریخی افتخار همۀ فرزندان ایران را به هویت تاریخی و درخشانشان دو چندان سازد و همبستگی آنان در راه نیل به آزادی و نیک بختی را جانی تازه بخشد. بیست و پنج قرن پیش، در دورانی که واژه های آزادی و حق بر مردم جهان ناشناخته بود، کورش بزرگ، پادشاه دادگر ایران، از آزادی و حیثیت انسان سخن گفت. او همگان را فراخواند که به یکی از آزادی های بنیادی بشری، که همانا آزادی پرستش و انتخاب مذهب باشد، احترام گذارند و با پیـروان هیچ کیشی به دشمنی برنخیزند و برعکس با آنان با احترام و مدارا رفتار کنند. چنین توشه های ارزنده و میراث های گران قدر فرهنگی است که شالوده های هویت ملی و ایرانی مردم شریف و صلح جوی ایران را مایه و ملاطی جاودانه بخشیده.
امروز با بزرگداشت و تکیۀ هرچه بیشتر بر چنین میراث هـا و ارزش هایی است که می توان پیکــار بــا دشمنـان حقوق و آزادی های مردم ایران را نیرویی بی کران بخشید. با الهام گرفتن از همۀ بزرگان و آزادی خواهان نامدار تاریخ ایران واز قهرمانان مترقی انقلاب مشروطه است که می توان سرانجام غاصبان حقوق مردم ایران و دشمنان آزادی و پیشرفت و نیک بختی آنان را به عقب راند و بار دیگر نام ایران را به فهرست جوامع آزاد و آباد جهان افزود.
یقین دارم که چنین خواهد شد.
خداوند نگهدار ایران باد
رضا پهلوی
پيوند به تارنماي ملوكانه اعلاحضرت رضاشاه دوم پهلوي
نگاشته شده در تاریخ دهم آبان دو هزار و پانصد و شصت و هفت شاهنشاهي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر