خوشا دردی که درمانش تو باشی
خوشا راهی که پایانش تو باشی
خوشا چشمی که رخسار تو بیند
خوشا مُلکی که سلطانش تو باشی
خوشا آن دل که دلدارش تو گردی
خوشا جانی که جانانش تو باشی
پیش از هر کلامی و پیامی و سخنی٬فرا رسیدن خجسته ماه آبان٬ماه بزرگ و پر رفعتی که میلاد پرشکوه دو پادشاه بزرگ ایران را در خود جای داده است به تک تک دوستان عزیز شادباش و تهنیت پیشکش می کنیم.
ماه آبان بدین جهت والا و زیبنده سالنامه ایرانیان است که نه تنها چهارمین روزش زادروز آریامهر فقید بزرگ ارتشتاران٬محمد رضا شاه پهلوی است که نهمین روز آن نیز ولادت مبارک و فرخنده ی ماه تمام خاندان سراسر شکوه و جلالت پهلوی٬سرفصل معنای حقیقت و تبلور کیان میهن٬ذات ملوکانه اعلاحضرت رضاشاه دوم پهلوی می باشد.
ماه آبان همچنان و همیشه در ذهن هر ایرانی٬تداعی کننده این دو مناسبت بی همتا و این دو عید بزرگ ایرانیان است.مشکل می توان ایرانی یی را یافت که با شنیدن نام آبان در خاطرش٬چهارم و نهم آن را مجسم نسازد.
ما اگرچه امروز شرمسار خطاهای خود در پیشگاه شاهنشاه در تبعید یعنی همان ذات مبارک رضاشاه دوم می باشیم اما وسعت لطف و بخشایش شهریار والاتبار٬فراتر از جرم و تقصیر ماست.ما از داشتن چنین پادشاه بزرگ و بی مانندی به خود می بالیم و فخر می فروشیم و همان اندازه که به دربار حضرتش با خجلت و خشوع سر فرو می آوریم در محضر جهانیان سربلند و مغروریم که چنین بزرگ مردی شاهنشاه و صاحب میهن ما هستند و دردانه آفتاب بی مثالی که حتا فروغ رخسار فروزان شان را از خانه تاریک ترین دل ها نیز دریغ نمی فرمایند.
پیشاپیش و در ساعاتی مانده به حدوث این ماه عظیم الشان٬ پابوسانه و پیشاپیش به محضر ملوکانه ی رضاشاه دوم پهلوی ٬هم ولادت حضرتش و هم زادروز افتخار انگیز پدر فقید و سعید و تاجدار شان را عرض تبریک تقدیم می داریم.
این کمترین می کوشم ٬تا در میلاد این دو ابر مرد پست های قابل توجهی ارایه دهم.
سرم خوشست و به بانگ بلند می گویم
که من نسیم حیات از پیاله می جویم
عبوسِ زهد به وجه خمار ننشیند
مرید خرقه ی دُردی کشان خوشخویم
شدم فسانه به سرگشتگی ابروی دوست
کشید در خم چوگان خویش چون گویم
تو خانقاه و خرابات در میانه ببین
خدا گواه که هر جا که هست با اویم
غبار راه طلب کیمیای بهروزی ست
غلام دولت آن خاک عنبرین بویم
ز شوق نرگس مست بلند بالایی
چو لاله با قدح افتاده بر لب جویم...
آغاز آبان٬ماه روییدن ابدیت و عشق را خجسته باد دوباره می گوییم.
نگاشته شده در تاریخ سی ام مهر دو هزار و پانصد و شصت و هفت شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر