چهاردهم دی ماه امسال، در شوم ترین روز سال جاری، آن یار دلارام، والاحضرت شاهزاده علیرضا پهلوی فرزند کوچکتر و یادگار آریامهر، مقارن با وقوع حادثه یی تلخ و ناگهانی، دعوت ایزد یگانه را پاسخ فرموده و ما را در بهت و ناباوری غیر قابل توصیفی بر جای گذاشتند.
با قلوبی بسیار بسیار اندوهبار، این فاجعه دلخراش و جبران ناپذیر و این مصیبت دهشتناک را به پیشگاه ذات احدیت اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی، علیاحضرت شهبانو فرح دیبا پهلوی، والاحضرت شاهدخت فرحناز پهلوی، والاحضرت ملکه یاسمین اعتماد امینی پهلوی و سایر والاحضرتان، چاکرانه و صمیمانه تسلیت عرضه می داریم. امید که در سایه مهر پروردگار، وجود نازنین آن دُر دو عالم، اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی همواره پاینده، برقرار و سلامت بماند.
این حقیر به زودی نوشتاری را به خاک پای آن والاحضرت دردانه ی سفر کرده تقدیم خواهم کرد. البته اگر عمری باقی بماند که اکنون از بند بند وجود این حقیر، آتشی گدازنده زبانه می کشد.
شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت
گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود
بار بست و به گردش نرسیدیم و برفت
عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد
دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت...
نگاشته شده در تاریخ شانزدهم دی دو هزار و پانصد و شصت و نه شاهنشاهی
۱ نظر:
رفتی وُ ز رفتنت، درد هجران گذاشته ای
دل ها شکستی وُ مادرت، چشم گریان گذاشته ای
شاهزاده رضا را دلش فشردی وُ غم در آن کردی
شاهدخت فرحناز را اشکبار چو باران گذاشته ای
دیروز لیلای تو لاله وار شقایق گذاشت وُ رفت
امروز تو آن شقایش را بر دل مادران گذاشته ای
پرچم تاریخ ز سوگ تو خم کرد قامتش را به احترام
یک ملت سرفراز را در هجر تو نالان گذاشته ای
امروز دوباره مادر تو جامه ی نیلی نموده به تن
دلها فرو ریخته ای وُ ملتی را گریان گذاشته ای
ناگهان جان ِ جوانت به عشق ایران فرو خشکید
بی گمان در قلب بیشماران درد ِ زمان گذاشته ای
سوگواریم وُ همدرد با مادر وُ برادر وُ خواهرت
سوگ ِ زمان را پس از پدر و لیلا تو بی گمان گذاشته ی
ارسال یک نظر