امروز بیست و دوم مهر ماه، سالروزی است که ذهن آدمی را به سمت و سوی رخدادی بس شگرف متمایل می سازد. امروز خجسته میلاد علیاحضرت شهبانو فرح دیبا پهلوی، مادر معنوی ملت ایران است. بزرگ بانویی که تصور هیچ کسی به بلندای جایگاه ایشان نمی رسد. ای بهار زیبا، آمدنت خیر مقدم باد که در فردای ایران، سروها به نام شکوهمند تو برمی خیزند و درختان به اذن تو میوه خواهند داد. بهار به دلربایی حضور تو خواهد آمد. در روزی نه چندان دور، همان روزی که فرزند تاجدارت به اریکه پرجلالت پادشاهی ایران تو باز می گردد. درود بر نام فروزنده تو ای بانوی ایران زمین، شهبانوی مهرآفرین، درود کائنات بر وجود اقدس تان باد که هر چه داریم امروز به برکت ذات مبارک شماست. هزاران خیر مقدم بر این آمدن تان که بودنِ ما را ضمانت می کند. سلام و درود بر شمایی که خورشید بر پیشانی تان نقش بسته است.
علیاحضرت شهبانو فرح دیبا پهلوی، ملکه مادر، همسر پادشاه بزرگ و فقید ایران اعلاحضرت محمد رضا پهلوی، مادر شاهنشاه والاتبار مان اعلاحضرت همایونی رضا شاه دوم و همچنین سه گوهر یکدانه دیگر که والاحضرتان دربار هماره جاودانه پهلوی هستند، به تاریخ بیست و دوم مهرماه سال یکهزار و سیصد و هفده خورشیدی، در خانه یی کوچک و مملو از مهر، منت بر آفاق گذارده و دیدگان پرتلالوشان را بر جهان گشودند تا این دنیای دل گرفته فصلی دیگر آغاز کند:
خوش آمد گل وزان خوشتر نباشد
که در دستت به جز ساغر نباشد
بیا ای شیخ و از خمخانه ی ما
شرابی خور که در کوثر نباشد
به تاج عالم آرایَش که خورشید
چنین زیبنده ی افسر نباشد
شهبانوی نازنین ما، از دوران نوجوانی هوش خارق العاده یی داشتند. همین هوش و استعداد بالا سبب شد تا آن دوشیزه نوجوان در سن هجده سالگی برای ادامه تحصیل به فرانسه سفر کنند. مادر گرامی و روانشاد ایشان بانو فریده دیبا که پس از فوت زودهنگام همسرش زنده یاد سهراب دیبا، به تنهایی مسوولیت تربیت دختر محبوبش را بر عهده گرفته بود، در عین اطمینان خاطری که به درایت و کمالات دوشیزه فرح داشت، کمی دلواپس این سفر بود.
خصوصن رشته یی که شهبانو مدنظر داشتند یعنی معماری، در آن روزگار رشته یی تقریبن مردانه بوده و در ساختار سنتی و محدود آن زمان، برای دختران چندان متداول نبود. اما شهبانوی گرانقدر تصمیم قطعی خود را گرفته بودند و مادر نیز پذیرفت.
ایشان حدودن بیست و یک ساله بودند که حادثه یی شیرین اما بس عجیب رخ داد. در آن زمان ابرمردی اهورایی، بر حسب یک اتفاق با شهبانو دیدار نمودند که همین دیدار خوش یمن، منجر به وصلتی شکوهمند شد.
ازدواج فرخنده اعلاحضرت محمدرضا شاه و علیاحضرت فرح، به تاریخ مبارک بیست و نهم آذرماه سال یکهزار و سیصد و سی و هشت خورشیدی در اوج فره و شکوه برگزار گردید. درحالیکه جشن در کاخ مرمر برقرار بود، در سرتاسر ایران نیز مردم همگام با این واقعه فرخنده، به رقص و پایکوبی مشغول بودند.
شاهنشاه آریامهر با آن ابهت و وقار شاهانه یی که در تصور آدمی نمی گنجد، دل در گرو این عشق ناب نهاده بودند. علیاحضرت شهبانو نیز به رغم ارادت و علاقه یی که از کودکی نسبت به شاه داشتند، اکنون آتش عشقی دیگرگونه را حس می کردند که در نوع خود بی مانند بود.
تقریبن یک سال پس از این ازدواج پرمیمنت، در نهم آبان ماه 1339خورشیدی، وارث اورنگ کیانی، شهریار شهریاران، والاحضرت رضا پهلوی دوم ولادت یافتند و نه تنها دربار سلطنت که تمام ایران یکپارچه غرق در نور و سرور گردید. در طی سالیان بعد، شهبانوی بزرگ ایران، سه جگرگوشه دیگر را به دربار ایران هدیه فرمودند. والاحضرتان شاهدخت فرحناز، شاهزاده علیرضا و شاهدخت لیلا پهلوی که وجود عزیز هرکدام شان امیدبخش قلب مهربان پدر تاجدار و مادر گرانمایه شان گردید.
علیاحضرت شهبانو فرح دیبا پهلوی علاوه برآنکه برای فرزندان خود مادری نمونه بوده و هستند، در زمینه های اجتماعی نیز از لیاقت و توانمندی منحصر به فردی برخوردارند. ایشان در بسیاری از رشته های ورزشی مهارتی ویژه داشتند. آن حضرت همچنین با پیانو آشنا بوده و گهگاه می نواختند. علیاحضرت افزون بر زبان پارسی، بر انگلیسی و فرانسه تسلط کامل داشته و دارند.
قدوم مبارک شهبانو در دربار ایران، سرآغاز تحولات جدید و چشمگیری بود. اگرچه پیش از حضور آن حضرت، همواره اجرای برنامه های مفید و پروژه های سازنده، سرلوحه اهداف پادشاه فقید بود اما ورود علیاحضرت فرح زمینه ساز وقایع مهمی شد. احداث بسیاری از مراکز فرهنگی، هنری و اجتماعی مانند تاتر شهر، کانون پرورش فکری کودک و نوجوان، پارک جمشیدیه(پارک سنگی)، استادیوم امجدیه، برج شهیاد آریامهر و.... تنها نمونه هایی از کوشش های شگفت انگیز و الطاف بی کرانه شهبانو فرح پهلوی می باشند.
افسوس فاجعه منحوسی که در سال 1357 به وقوع پیوست، میهن رو به اوج را سریعن به جاده زوال و ناکامی سوق داد. بسیار زودتر از آنچه تصور شود، ایران به اشغال و تصرف ملایان فرومایه درآمد. کشور ما همراه با متعلقات اش به سمت نابودی حرکت کرده و حیثیت ایرانیان در چشم مردم جهان به شکل تاسف آوری سقوط کرد.
ظهور شوم اسلام گرایان در عرصه سیاست و همچنین تبعید خاندان بلندآوازه سلطنت پهلوی، ایران را به ماتم سرای مغمومی بدل کرد که تنها صدای زوزه گرگ ها و شغال ها در آن به گوش می رسد. سفر خاندان پهلوی تمام اقتدار ایران را از مرزهای آن خارج کرد اما همین امروز و پس از سی و یک سال که از ویرانی ایران می گذرد، شهبانوی پاک نهادمان همچنان در کنار هم میهنان شان و در صحنه نبرد با اهریمنان ایستاده اند. دست مهربان معظم لها همچنان بر سر یکایک ما و نگاه زیبا و پرامیدشان به برامدن خورشید فرداست.
فرا رسیدن بیست و دوم مهرماه سالروز پانهاد با سعادت علیاحضرت شهبانو فرح دیبا پهلوی را گرامی می داریم. این عید فرخنده را نخست به پیشگاه ملوکانه فخر کائنات، اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی صمیمانه و چاکرانه فرخنده باد عرضه داشته و سپس به حضور مبارک والاحضرتان شاهدخت فرحناز و شاهزاده علیرضا پهلوی شادباش عرض می کنیم. آنگاه به محضر والاحضرت ملکه یاسمین اعتماد امینی پهلوی عروس علیاحضرت، این سالروز پرمیمنت را عرض تبریک داشته و همچنین به خدمت سه نوگل تازه شکفته دربار پهلوی والاحضرتان شاهدخت نور، ایمان و فرح دوم پهلوی زادروز مادربزرگ ارجمندشان را مبارک باد عرض می نماییم. در آخر و در نهایت خضوع و خشوع به درگاه مبارک علیاحضرت شهبانو، ولادت با سعادت شان را بنده وارانه شادباش عرض کرده و آرزومندیم ایشان در سایه همایونی فرزند برومند و تاجدارشان صد سال زنده، پاینده و برقرار بمانند.
بیست و دوم مهرماه سالروز تولد ملکه مادر، بر یکایک ایرانیان راستین خجسته باد...
_______________________
نگاشته شده در تاریخ بیست و دوم مهر دو هزار و پانصد و شصت و نه شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر