به این بحث در چندین پست پیشتر پرداخته شد و مروری شد بر بحران پیچیده یی که حکومت الله با آن دست به گریبان است و البته نکته یی مهم و شایان توجه در بحث گذشته به چشم می خورد:
رژیم برای رسیدن به فناوری هسته یی صلح آمیز(بخوانید سلاح کشتارجمعی )٬ ناچار به گزین کردن یک راه از میان دو راه بود که حقیر این گزینش را برای رژیم اسلامی یک "خودکشی اجباری "نامیدم به عبارتی انتخاب بین "نگهداشتن نیروهای اقلیت تندرو و طرفداران ذوب در ولایت " یا "گردن زدن آنان و تن دادن به سازش با اسراییل در راستای رسیدن به فناوری هسته یی".
و در این پست به فشارهای دردناک تری خواهیم پرداخت که کمر این حکومت سرکش و مستبد را دارند خم می کنند:
تحریم های همه جانبه: که دیگر نه فقط از سوی امریکا بلکه اخیرن آنجلا مرکر- صدر اعظم آلمان - نیز به آن اشاره یی جدی داشته است.
تهدید نظامی: هم از سوی اسراییل٬ هم از سمت فرانسه بنا به اظهارات سارکوزی و همچنین خود امریکا که پرزیدنت بوش اکیدن تصریح کرده در پانزده ماه باقی مانده از ریاست جمهوری اش٬ تکلیف خود را با ایران روشن خواهد ساخت و با توجه به هرگونه تهدید احتمالی موشکی از سوی ج.ا طرح سپر دفاع موشکی در برنامه نظامی امریکا قرار گرفته است.
اعلام حکم جلب خامنه یی(رهبر اعظم!!! رژیم وقت): که جدیدن از سوی آرژانتین و امریکا اعلام شده و به معنای واضح تر٬"علی خامنه یی" یک متهم فراری به شمار می رود که تحت تعقیب اینترپل(پلیس بین الملل)می باشد.
اعلان صریح امریکا دال بر تروریست بودن گروهک سپاه پاسداران: و همچنین زیر مجموعه اش "نیروی قدس "و فعالین دست چین شده سپاه در عراق شامل: جیش المهدی٬ جیش الشعبی و...
حالا تکلیف ج.ا در این میان چیست؟
آیا با وجود این همه بحران های کمرشکن و لاینحل٬ باز می خواهند بر مقوله اتمی شان پافشاری کنند؟ یا حتا همچنان امید دارند حکومتی را که از چهار گوشه جهان تهدید دایمی می شود و مقامات اصلیش در لیست جنایت پیشگان بزرگ تحت تعقیب هستند٬ سرپا نگهدارند؟ آیا کورسوی امیدی در افق های سیاه حکومت استبدادی اسلامی وقت دیده می شود؟
البته اگر در ذهن آنها چنین باشد عجیب نیست. بنا به فرموده اعلاحضرت همایونی رضا شاه دوم پهلوی: "احتمالن تصوری ساده لوحانه است که انتظار داشته باشیم٬ رژیم بی دغدغه از صحنه سیاست خارج شده٬ از کنترل دستگاه های دولتی چشم پوشی کرده و پایان جمهوری اسلامی را اعلام کند."
بی تردید همانطوری که معظم له اشاره فرمودند٬ رژیم تا آخرین نفسش دست از رجزخوانی بر نخواهد داشت اما وظیفه من و شمای ایرانی و مدعی عشق به میهن٬ در این میان چیست؟ آیا نباید در به آزادی رسیدن مرز و بوم اجدادی خود نقش آفرین باشیم؟
__________
نگاشته شده در تاریخ هفدهم آبان دو هزار و پانصد و شصت و شش شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر