سعید ملک پور، یکی از جوانان نابغه و مستعد کشور ماست. کمتر کسی است که امروز او را نشناسد. یکی از فعالین دنیای مجازی که در کشور کانادا اقامت داشته و سخت کوشانه در راه روشنگری گام برمی داشت.
چندین سال پیش، ایادی رژیم کفتار صفت اسلامی، با حیله و نیرنگ و البته کمک گرفتن از دولت کانادا، سعید را به ایران کشانیده و سپس وی را ربودند. سعید سال ها به صورت بلاتکلیف در حبس به سر برده و سرانجام بیدادگاه اسلامی، حکم اعدام ایشان را صادر کرد که شوربختانه این حکم، در حال طی کردن مراحل نهایی خود می باشد.
خصلت حکومت اسلامی، نخبه کشی و نجاست پرستی است و در نتیجه هنگامی که با این ساختار شوم(نظام ولایی) رو به رو هستیم انتظار هیچ نوع عدالت، انسانیت، شعور و شرافتی را نبایستی داشته باشیم. اما برای من و شمای ایرانی، ننگ بزرگی است که بی تفاوت بنشینیم و شاهد اعدام یکی از فرزندان خوب سرزمین مان باشیم.
رژیم اسلامی حتا آنقدر از زیر و بم پرونده آقای سعید ملک پور، هراس و وحشت داشت که حاضر نشد دادگاه وی را به صورت علنی برگزار کند. حال آنکه همین حکومت جنایتکار، بسیاری از دادگاه های فرمایشی و جعلی خود را به صورت علنی پخش نموده است. جای سوال بزرگی هست که چه مانعی وجود دارد برای اینکه محاکمه ی ملک پور، به طور علنی پخش شود؟
بزرگ ترین فاجعه برای یک ملت، زمانی رخ می دهد که در برابر جنایات خاموش بماند و در مقابل حوادث تلخ، نقش منفعلانه یک تماشاچی را داشته باشد. سعید ملک پور گرچه یکی از مبارزین و جوانان دلیر میهن ماست اما اولین و آخرین کسی نیست که حکومت منفور و نابکار ولی فقیه، حکم قتل او را صادر می کند. چه بسیار بوده اند و هستند و خواهند بود، جوانان و پیران و میانسالانی که شجاعانه برای آزادی ما و آینده سرزمین شان خود را سپر بلا نموده اند. این وظیفه اولیه ماست که اگر شهامت جلوگیری از قتل آنان را نداریم، دست کم فراتر از یک تماشاچی عمل کنیم. حداقل اینقدر شرف داشته باشیم که به سکوت برگزار نکنیم.
نگاشته شده در تاریخ سی ام بهمن دو هزار و پانصد و هفتاد شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر