ایرانیان از دیرباز، سپندارمذگان را به جشن و شادی برمی خاستند. این جشن پرشکوه، ریشه در فرهنگ ایرانیان دارد.
همانگونه که روز ولنتاین، برای مردم اروپا، نماد عشق است که داستان جالبی هم دارد، ایرانیان نیز سپندارمذگان را به عنوان روز ستایش عشق انتخاب کرده و در این روز، از محبوب خود قدردانی می کنند.
جالب اینجاست که ما ایرانیان سال ها پیش از آنکه مردم اروپا روز ولنتاین(چهاردهم فوریه و یا بیست و پنج بهمن) را به عنوان روز عشق مطرح کنند، سپندارمذگان را در فرهنگ باستانی خود داشته ایم که هرساله برابر است با بیست و نهم بهمن ماه.
فلسفه ی نام گذاری سپندارمذگان: زمین همواره به عنوان نماد عشق و بخشندگی در فرهنگ ما ایرانیان مطرح بوده است. چرا که داشته های خود را فروتنانه به تمام مردمان بذل می کند. ایرانیان در آن روزگار، هر ماه را سی روز حساب می کردند و روز پنجم هرماه، سپندارمذ نام داشته که خود سپندارمذ، لقب ملی "زمین" بوده است. طبق این محاسبه، روز عشق همه ساله بر روی تاریخ بیست و نه بهمن، منطبق بوده است. نام کامل این روز، "ستایش عشق و زمین" است.
بیست و نهم بهمن ماه، روز عشق ایرانیان را گرامی می داریم و به خصوص این روز زیبا را به پیشگاه محبوب و ماه تابان سرزمین کهن مان، آن پادشاه بالابلند که به راستی نامی جز عشق بر ایشان نمی توان نهاد، شادباش عرضه می داریم. سپندارمذگان را به حضور رضا شاه دوم پهلوی صمیمانه تبریک عرض می کنیم. باشد که سال دیگر و سال های بعد، حضرتش در همین ایران، جشن سپندارمذگان را به نیکویی و شادمانی برگزار کنند.
جشن سپندارمذگان بر یکایک ایرانیان خجسته و شاد باد.
نگاشته شده در تاریخ بیست و نهم بهمن دو هزار و پانصد و هفتاد شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر