تاریخ منحوس بیست و دوم بهمن ماه، انسان را به یاد فاجعه آمیزترین رخداد معاصر می اندازد. فاجعه یی بزرگ که ایران را با خاک یکسان کرد.
اینکه چه عواملی در آن دخیل بودند و چه شد که ملت ایران، به این سیاه روزی دچار شد، حکایتی است جدا. قطعن همگی ما به نوعی مقصر بودیم. این قلم در زمان وقوع انقلاب رزیلانه اوباش، هنوز به دنیا نیامده بود. اما به هر حال همه ما مردم به نوعی در وقوع این انقلاب و یا در بقای آن مقصر بوده و هستیم. همان زمان، روشنفکرنمایانی که با هرزه پراکنی قلم شان، عده یی کوته فکر را به لبه پرتگاه سوق داده و از هیچ و پوچ، ماجرایی کلان ساخته و طراحی کردند، از مسببان بی چون و چرای انقلاب کثیف 57 بودند.
امروز که با نگاهی باز، به وقایع سال 57 نگاه می کنیم می بینیم که به راستی هیچ دلیل روشن و موجهی برای آن هیاهوی خیابانی وجود نداشت. اما برای توجیه اینکه چرا این شورش احمقانه، زمینه ساز تغییر سیستم و روی کار آمدن این ارازل وحشی صفت شد، دو دلیل مهم می توان بیان کرد:
نخست اینکه نیروهای مسلح سیستم شاهنشاهی، بنا برخواسته شخص پادشاه فقید، اعمال خشونتی انجام ندادند که اگر نیروهای مسلح، جانانه به میدان می آمدند، اگرچه ممکن بود این میان تعدادی انسان بی گناه نیز(در کنار خیل بی شمار ارازل و اوباش) کشته شوند. اما در عوض ایران امروز، کشوری سربلند و آباد بود نه کشوری آخوند زده که در سرتاسر دنیا هیچ آبرو و اعتباری ندارد.
دلیل دوم به وضوح به خود مردم بازمی گردد. ما مردمی هستیم و بودیم که اساسن جو زده هستیم و بیشتر از موج ها و جریانات لحظه یی تبعیت می کنیم تا از شعور و خرد جمعی. نمونه یی از همین جو زدگی زمانی است که قرار است شهلا جاهد را اعدام کنند( صحبت فعلن بر سر حقانیت یا عدم حقانیت این اعدام نیست). یک نفر برای شهلا اظهار دلسوزی می کند و کم کم جو طوری می شود که عکس شهلا جاهد تبدیل به آواتار بسیاری از کاربران اینترنتی می شود. کم کم از یک قاتل، قهرمانی بی بدیل ساخته می شود.
بله همان روحیه یی که امسال، شهلا جاهد قاتل را قهرمان کرد، دقیقن همان روحیه در سال 57، خمینی بی سواد و کودن و خرفت را به بت!! شکن و در واقع به بت تبدیل نمود. همین روحیه مضحک ما ایرانی ها بود که سبب شد یکی از منفورترین و بی سر و پاترین موجودات کره زمین (یعنی شخص روح الله خمینی) شخص اول مملکت ما شود و در یک دهه حکمرانی نامشروعش، بهترین انسان ها را از دم تیغ بگذراند.
علی خامنه یی نیز به عنوان یکی از جنایتکارترین اشخاص تاریخ ایران، محصول کثیف همان انقلاب 57 است و در واقع دستپخت حماقت ما مردم ساده دل جو زده و حاصل سکوت و مماشات نیروهای مسلح ارتش شاهنشاهی است. نیروهای مسلحی که بسیار بر گردن این مردم حق داشته و دارند. اما در برهه یی که باید خشونت و قاطعیت به خرج می دادند، متاسفانه آنطور که باید و شاید از خود جذبه یی نشان ندادند.
فرا رسیدن سالروز بیست و دو بهمن ماه، عزای ملی را به یکایک هم میهنان تسلیت عرض می کنیم.
_____________________________________________
نگاشته شده در تاریخ بیست و دوم بهمن دو هزار و پانصد و هفتاد شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر