به فرمان رضا شاه دوم بهاری دوباره از راه می رسد

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید

وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید

صفیر مرغ برآمد بط شراب کجاست؟

فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید

ز میوه های بهشتی به ذوق دریابد

هر آنکه سیب زنخدان شاهدی بگزید

نوروز در راه است. بهار تا چند روز دیگر نرم نرمک قدم به خانه ها گذاشته و عطر خوشش را مهمان دل های مان می سازد.

سالی که گذشت یکی از پرالتهاب، غمناک و در عین حال امیدبخش ترین سال های اخیر بود. سالی که گرچه غم و اندوه به خاک و خون کشیده شدن خواهران و برادران مان ما را در سوگ نشانید اما بشارتی روشن و ملموس به پرتو افشانی شگرف آزادی، دل های مان را با بهار هم آوا کرد و آگاه مان ساخت که زمستان ماندنی نیست.

امسال رخدادهای تلخی بر ما گذشتند. سالی که خون بسیاری از هم وطنان مان آسفالت خیابان ها را رنگین ساخت. سالی که مادران و پدران داغدیده برای همیشه چشم شان به در خیره ماند. امسال سالی بود که بسیاری از خوب ترین فرزندان ایران را از ما گرفت و اکنون نیز چه بسیاری از یاران ایران مان در بند اند و در انتظار تحقق حکمی نامنصفانه و در فضایی نامعلوم.

در پای هفت سین مان قطعن یکایک آنان را به یاد خواهیم داشت. یاد آنان که رفتند تا ایران روی آزادی را ببیند، یاد آنها که در پشت میله ها اسیر اند اما دل های سرخ شان زیر آسمان آبی میهن و در کنار ماهی های کوچک تُنگ سفره های هفت سین می تپد. خاطره همه کسانی که چشم به راه برآمدن خورشید آزادی بودند و اکنون دیگر در کنار ما نیستند. همه ی عزیزانی که گل زندگی شان به دست های پلید اهریمن خانگی چیده شد و امروز تک تک مان وامدار و میراث دار خون شان هستیم...

هدف و آرمان ما در سالی که خواهد آمد، رهایی ایران از چنگال دشمن و مهمان کردن دوباره آزادی به خانه مان ایران است. آنچه که ما امسال در پیش رو خواهیم داشت، هدفی بس بزرگ و ارزنده است که همین بزرگ و ارزنده بودن آن نشانه میزان دشواری و سختی اش می باشد. ما راه صعبی پیش رو داریم و تنها ایمان، انگیزه و باور ماست که از سختی و سنگینی آن می کاهد و درخشش سپیده پیروزی، ما را مصمم تر می سازد که از سنگ لاخ این شب درنده و گرگ خیز عبور کنیم تا به آفتاب بپیوندیم.

اکنون که به فرمان ملوکانه ذات اقدس شهریاری و اذن چشمان اهورایی یگانه منجی ایران اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی، سال دو هزار و پانصد و شصت و هشت شاهنشاهی می خواهد تحویل گردد، با کسب اجازه از آن وجود مبارک، مایلیم به استقبال بهاری نو برویم. به پیشباز سالی دیگر و حالی دیگر...

نگارا!

ما به انتظار سر زدن آفتابی تازه از مشرق چشمان توییم. نگذار در آرزوی چشیدن جرعه گوارایی از جام لبانت جان دهیم. نپسند بر ما که با این حسرت تلخ، سر کنیم.

ای بهتر از بهار، اکنون که درختان بزم شکوفه باران شان را به رقص می آیند تو عطر مست کننده تن ات را از ما دریغ مدار. درین باران یکریز، لبالب از بغض و اشک ایم. چتر رحمتت را خداوندانه بر ما بگستران که جز به مهر شاهانه ات شب دلگیرمان راهی به صبح نخواهد برد.

باشد تا سال آینده در سایه رهنمودها و فرمایشات شاهنشاه خوبان، بتوانیم قیامی در خور و شایسته بیافرینیم و ایران را از لوث وجود قداره بندان عمامه به سر پاک نماییم.

سزاوار کهن بوم و بر ما هرگز این نیست که مشتی رجاله بر آن حکمرانی کنند. مایی که میهن مان خاستگاه نام آوران دیرینه یی چون کوروش بزرگ، داریوش بزرگ، سیاوش و رستم فرخزاد بوده است.

زیبنده ملک آریایی ما فقط بازگشت فره ایزدی و بر اورنگ جلوس کردن فریدونی گران جایگاه چونان رضا شاه دوم است. برازنده میهن محبوب ما ایران، دلبری از تبار پهلوی ست، نگاری از نسل عشق نه یک مشت تر دامان حرامی و بیگانه صفت...

با این امید که بتوانیم در سال نوینی که پشت درب خانه ایستاده است، با پاس داشتن خون پاک شهیدان آزادی، راه آن یاران سفر کرده را تا رسیدن به قله های رهایی ادامه دهیم و ایران را سر تا پا به گل های نوشکفته فرش کنیم تا مقدم مبارک شاهنشاه دوران رضا را گرامی بداریم.

به انتظار آن روز، ما تا واپسین نفس مان ایستاده ایم.

پیشاپیش فرا رسیدن سال دو هزار و پانصد و شصت و نه شاهنشاهی خجسته و ایدون باد.

____________

نگاشته شده در تاریخ بیست و هفتم اسفند دو هزار و پانصد و شصت و هشت شاهنشاهی