سیزده آبان بیش از هرچیز ما را به یاد چه چیزی می اندازد؟ روزی که حماقت مشتی ارازل و اوباش، موجب بی آبرویی همیشگی ایران در عرصه سیاست جهانی شد.
به هیچ وجه مبالغه نیست اگر گفته شود، سیزده آبان کل حیثیت ایران را به باد فنا داد و کشور ما را در نظر مردم دنیا به عنوان کشوری با مردمان یاغی، وحشی، غیر متمدن و افسارگسیخته معرفی کرد.
اینکه وحشی گری یک مشت اوباش با چراغ سبز مستقیم حکومتی نامشروع و تازه پاگرفته(جمهوری اسلامی)، سبب شود که سایر جهانیان به خود اجازه دهند ملت بزرگ منشی چون ملت ایران را با آن سابقه کهن تمدن و وجاهتی چند هزار ساله، با القابی زشت و توهین آمیز خطاب کنند، صرفن موجب تاسف است. اما دردناک ترین قسمت ماجرا اینجاست که ما می دانیم آن اقلیت هرزه صفتی که وحشیانه از دیوار سفارت خانه امریکا بالا رفته و کارکنان آنجا را در نهایت خشونت، گروگان گرفتند به هر حال از نژاد و تبار ایرانی بودند و همین شرم و سرافکنده گی ما را در مقابل خارجیان بسنده می کند.
بدیهی است که زمان به عقب باز نگشته و لکه ننگ سیزده آبان سال 58 از پیشانی مردم ایران به سادگی زدودنی نیست. اما مشکل اینجاست که جمهوری اسلامی و ایادی آن هر روز یک خرابکاری تازه به بار آورده و بیش از پیش خودشان را در جامعه جهانی خفت زده می کنند. متاسفانه مردم ایران نیز ناگزیرند سهمی را در این رسوایی های متعدد حکومت اللهی پرداخت نمایند.
هنگامی که جمهوری آخوندی به زباله دانی تاریخ بپیوندد و سیستمی مردم گرا زمام امور را در دست بگیرد، آن زمان می توان امیدوار بود که اثرات منفی روز سیاه 13 آبان در اذهان مردم جهان کمرنگ شود. با توجه به فشارهایی که از همه سو بر پیکره نحیف و رو به موت حکومت اسلامی وارد آمده و شدت گرفتن جنگ داخلی میان عناصر خود رژیم، می توان امیدوار بود که چنین اتفاقی در آینده بسیار نزدیک رخ خواهد داد.
نگاشته شده در تاریخ دوازدهم آبان دو هزار و پانصد و هفتاد شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر