پیاﻡ شهبانو فرﺡ پهلوﯼ به مناسبت سالگرﺩ دﺭگذشت اعلیحضرﺕ محمدرضا شاه پهلوﯼ

پنجم امرداد ماه امسال و در سی و یکمین سالگرد غروب تلخ وجود گرانبهای ایران پدر فقید، پادشاه بزرگ ایران محمد رضا شاه پهلوی، علیاحضرت شهبانو فرح دیبا پهلوی مطابق روال همیشه پیامی را صادر فرمودند.

متن کامل پیام علیاحضرت را در ادامه خواهید خواند:

بیست و هفت ژﻭییه٬ ٢٠١۱ – ۵ ﺍمرﺩاﺩ، ١۳۹٠


ﻫم میهنان عزﻳزﻡ:

ﺍز ﺍﻳنکه دﺭ رﻭز پنجم ﺍمرﺩاﺩ ماﻩ ﺍمسال نیز مانند سال ﻫای پیش، دﺭ کشوﺭھای مختلف براﯼ بزﺭگدﺍشت خاطرﻩ ُاعلیحضرت محمد رضا شاه پهلوی، پادشاھی که خدماتش برﺍی پیشرفت ﺍﻳراﻥ ﻭ اﻳرﺍنیان فراموش نشدنی است گرد هم آمده اید یا درون خانواده ها، در داخل و خارج ایران، از او یاد کرده اید، و نیز تمام کسانی که در این 31 سال پر درد و غم گذشته در کنار خانواده ما بوده اید صمیمانه سپاسگزارم.
می دﺍنم رﻭزﯼ که تاریخ سال ﻫای پادشاهی اﻭ رﺍ بی حب و بغض برﺭسی کند دﺭ این دنیا نخوﺍھم بوﺩ، ﻭلی خوشوقتم که ھم اکنوﻥ شاھﺩ دﺍوﺭی صحیح هم میهنانم دربارﻩ دﻭرﺍن پادشاھی اﻭ ھستم. می بینم عدﻩُ زﻳادﯼ اﺯ جوﺍنانی که پس اﺯ دﺭگذشت شاھنشاه فقید به دنیا آمده اند یا در آن زمان کودکی بیش نبوده اند، امروز با وجود تمام دروغ هایی که حاکمان امروزی ایران درباره دوران پیش از " انقلاب اسلامی" می گویند، به خوبی دریافته اند که زندگی ایرانیان و موقعیت ایران در منطقه چه بوده است و الان چه گونه است. حتی می شنوم که بعضی از افراد که در هیات حاکمه امروزی ایران مسوولیت هایی به عهده دارند، حتی در میان روحانیون، در مواقعی که جرئت سخن گفتن دارند، می گویند اگر این انقلاب روی نداده بود، امروز به این وضع غم انگیز دچار نشده بودیم.
گفته بوﺩم و بار دﻳگر تکرﺍر می کنم که به یقین پرورﺩگار اﻭ رﺍ دﻭست می دﺍشت که نگذﺍشت وﯼ
شاهد تیره روزی ھموطنانش ﻭ سقوﻁ ایران در وضع غم انگیز امروزی اش باشد.
اﻭ چگونه می توﺍنست شاهد مرﮒ لیلای نازنینش باشد ﻭ نیز چگونه می توﺍنست شاھﺩ مرﮒ علیرضای عزیزش باشد که زندگی خوﺩ رﺍ وقف مطالعه فرﻫنگ باستانی ایرﺍن کرﺩ ﻭ اﻳرﺍن رﺍ به مانند پدﺭش صمیمانه دﻭست می داشت.
می خوﺍهم بدﺍند که فرزند برومندش رضا نیز در تمام این سال ها زندگی اش را وقف میهنش کرده و با وجود تمام مشکلات و گرفتاری ها همراه هم میهنان ایران دوست داخل و خارج در راه آزادی ایران زمین مبارزه می کند.
من چه بگویم موقعی که می بینم بر مادران و پدران و خانواده های داغدار در ایران چه می گذرد.

- چه بگویم که می شنوم بر زندﺍنیان و شکنجه شدگان دﺭ زندﺍن ھا چه می گذرﺩ.

- چه بگویم که بر ﺯناﻥ آﺯاﺩﻩُ چه می گذﺭد.

- چه بگویم که بر خانواده هایی که در فقر و تنگدستی به سر می برند چه می گذرد.

- چه بگوﻳم که بر کارگرﺍن اﻳراﻥ چه می گذﺭﺩ.

- چه بگویم از آنچه بر جوﺍنان اﻳرﺍن می گذرﺩ.

ولی اطمینان دارم که در این سال های تیره و تار، که بر میهن ما، ایران عزیز می گذرد سرﺍنجام نوﺭ بر تارﻳکی پیروز خواهد شد و ایران بار دیگر سمندر وار از خاکستر خود برخواهد خاست.

از تمام نامه ها و پیام های الکترونیکی محبت آمیز شما عزیزان که از داخل و خارج کشور به دستم رسیده است از صمیم قلب تشکر می کنم.
خداوند نگهدار ایران باد.

_______________________________

نگاشته شده در تاریخ یازدهم امرداد دو هزار و پانصد و هفتاد شاهنشاهی