فرخنده باد زادروز با سعادت رضا شاه کبیر – مردی آن سوی ذهن ها

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید


که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

از غم هجر نکن ناله و فریاد که من

زده ام فالی و فریاد رَسی می آید

همه اعیان جهان چشم به راهش دارند

هر عزیزی ز پی ملتمسی می آید

فیض دارد سر آنکه به رهت جان بازد

هرکس اینجا به امید هوسی می آید

بیست و چهارم اسفند ماه، روزی که به آفتاب بشارت درخشیدن داده شد. روزی که حیرت بشر است. بیست و چهار اسفند، روزی که در تخیل نمی گنجد. در تصور نمی گنجد. به توصیف درنمی آید. با کلمات بیان نمی شود. بیست و چهارم اسفند ماه، روزی ست که جهان تازه شد. روزی که بهار آغاز گردید. روزی که ماورای ذهن های کوتاه ماست.

فردا بیست و چهارم اسفندماه است. روزی که خورشید بر بام این کهن میهن ستم دیده، طلوعی جاودانه را با ناز و غرور آغاز کرد. زمانی که ایران به سان ایرانستانی ماتم زده و محنت کشیده می نمود و در هر گوشه اش غمی نمایان بود، ولادت مردی از تبار نور، تاریخ را دگرگون ساخت.

ایران کشوری که در هزار و چهارصد و اندی سال پیش، دستخوش هجوم وحشیانه اعراب بادیه نشین قرار گرفته و تمدن و فرهنگ آن، مورد تعرض و تخریب واقع شده بود، طی سده ها با فرهنگ شوم و انسان کش اعراب و اسلام روزگار گذرانده بود و در این میان، دوره طولانی حکومت بی کفایتان قجری، ضربه های مهلکی بر قامت ایران وارد کرده و آن را همچنان به سمت واپسگرایی سوق می داد.

در این هنگامه ناگهان در این دیار رنجور و غم زده، بزرگمردی ولادت یافته و ایران را به لطف وجود اهورایی شان منور ساختند. رضا شاه کبیر سرسلسله دودمان افتخار آفرین پهلوی، در تاریخ بیست و چهارم اسفند سال 1256 خورشیدی در شهر آلاشت از توابع سوادکوه قدوم مبارک شان را بر دیدگان کائنات نهاده و چشمان نافذ و مست شان را بر جهان خاکی باز فرمودند.

اعلاحضرت رضا شاه کبیر از دامان پاک بانویی نیک خصال و محترم به نام نوش آفرین زایش یافتند. ایشان در خانه یی محقر کودکی را سپری کردند اما طی مرور زمان، با همتی بلند و توان و قدرتی مثال زدنی، پا بر پله های ترقی و پیشرفت نهاده و به سمت و سوی جایگاه والایی که صرفن متعلق به حضرتش بود حرکت کردند.

رضا شاه کبیر، در نوجوانی به ارتش پیوسته و با کفایت و درایتی ویژه، سعی در ایجاد ثبات و امنیت نمودند.

سرانجام در تاریخ مبارک نهم آبان سال 1304 خورشیدی، احمد شاه از سلطنت خلع شده و مرگ دودمان بی اعتبار قاجارها رسمن اعلام شد. به رای نمایندگان مجلس شورای ملی، اجرای امور مملکت به رضای چهل و هشت ساله واگذار گردید. ایشان در تاریخ بیست و چهارم آذر همان سال، با ادای سوگند پادشاهی رسمن بر اریکه سلطنت جلوس فرموده و چهارم اردیبهشت سال بعد، تاج گذاری کردند.

بنا به گواهی اطرافیان و کسانی که آن حضرت را از نزدیک ملاقات کرده بودند، رضا شاه کبیر مردی آرام، دلسوز و بخشنده بودند. همواره می کوشیدند کسی ناخواسته از ایشان نرنجد و در عین اینکه به نظم و رعایت قوانین سخت پایبند بوده و سرپیچی از قوانینی را که به سرنوشت ایران مربوط می شد تحمل نمی فرمودند، اما همیشه با مهر و رافت با نزدیکان و زیردستان رفتار می کردند. اعلاحضرت فقید، رضا شاه کبیر عادتی دیرینه داشتند که بدی ها را فراموش کرده و خوبی ها را به ذهن بسپارند. ایشان به عنوان مرد بزرگی که مسیر تاریخ را تغییر داده و نام شان هم قرین با نام کوروش کبیر، بر صفحات زرین تاریخ جاودانه است، قلبی رئوف و طینتی آرام داشتند. آزادی و عزت میهن شان را مهم ترین مساله دانسته و به آبادی کشور توجهی خاص داشتند. از مهم ترین الطاف ایشان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تشکیل ارتش سازماندهی شده

ساخت راه آهن سراسری

تاسیس دانشگاه تهران

اسکان عشایر و رها کردن آنان از زندگی پرخطر و بدوی

تدوین و تصویب اولین قانون مدنی ایران

لغو همیشگی کاپیتولاسیون

محو حجاب ضد زن و تعویض پوشش ننگین و محصور کننده زن ایرانی به پوششی آراسته

ساخت بیشمار جاده در سراسر ایران

تاسیس رادیو ایران و خبرگزاری پارس

تاسیس فرهنگستان ایران

تغییر تقویم رسمی ایران از هجری قمری به خورشیدی جلالی

مواردی که به صورت فهرست وار نام برده شدند، تنها شمه یی کوچک از کوشش های بی نهایت آن پادشاه بزرگ بودند. تلاش هایی که بی تردید، ایران را از منجلاب نکبت به اوج اقتدار رهنمون ساختند. افسوس که اگر بوی تعفن ملایان و اسلام گرایان هرزه صفت در سال 57 فضای ایران را آلوده نمی کرد، دستاورد کوشش های ارزنده آن مرد بزرگ و فرزند والاتبارشان محمدرضا شاه فقید، امروز ایران را در زمره برترین ابرقدرت های جهان قرار داده بود.

رضا شاه کبیر سرانجام، با دست دخالت گر بیگانگانی که نمی توانستند عزت و ابهت کشوری مانند ایران را تحمل کنند، به تبعید روانه شدند. آن مرد بزرگ و آن نگین انگشتر میهن مان، در تاریخ چهار امرداد 1323 به نامیرایی پیوستند و اشک را مهمان چشم های عاشقان خود نمودند.

رضا شاه پهلوی بی هیچ شکی یک اتفاق بزرگ بودند. اتفاق بزرگی که نصیب کمتر دورانی می شود و ما مردمی هستیم که نیاکان مان از این لیاقت برخوردار بودند تا آن وجود نازنین را از نزدیک لمس کنند.

فرا رسیدن بیست و چهارم اسفند ماه، سالروز خجسته میلاد با سعادت اعلاحضرت رضا شاه پهلوی کبیر را گرامی داشته و به روح پرفتوح ایشان درود بی کران عرضه می داریم. این عید فرخنده را نخست به پیشگاه نوه تاجدار ایشان اعلاحضرت همایونی رضا شاه دوم پهلوی شادباش و تهنیت عرض می نماییم. آنگاه این زادروز پرمیمنت را به محضر گرانمایه عروس بزرگوار ایشان علیاحضرت شهبانو فرح دیبا پهلوی تبریک عرضه داشته و سپس به حضور والاحضرتان شاهدخت اشرف و شاهپور غلام رضا پهلوی شادباش عرض می کنیم. آنگاه به خدمت والاحضرتان شاهدخت فرحناز و شاهدخت شهناز پهلوی و همچنین به محضر گرانمایه والاحضرت ملکه یاسمین اعتماد امینی این میلاد بزرگ را تهنیت و فرخنده باد عرضه می داریم. ولادت با سعادت اعلاحضرت رضا شاه کبیر را همچنین به حضور والاحضرتان شاهدخت نور، ایمان و فرح دوم پهلوی و تک تک اعضای خاندان جلیل سلطنت شادباش عرض می کنیم.

بیست و چهارم اسفند ماه، زادروز رضا شاه بزرگ بر یکایک ایرانیان مبارک و میمون باد...
____________________________

نگاشته شده در تاریخ بیست و سوم اسفند دو هزار و پانصد و شصت و نه شاهنشاهی