وقتی ایادی تروریزم اسلامی یکدیگر را کیش و مات می کنند- در باب دستگیری ریگی

چهارم اسفند امسال عبدالمالک ریگی سرکرده حزب جند الله – به نوعی شعبه دوم حزب الله - دستگیر شد. این خبر به ظاهر یک سطر بیشتر نیست اما اگر به چند و چون اهداف وی و نحوه دستگیری اش پرداخته شود، زوایای دیگری از ماجرا نمایان می شوند که شاید اهمیت شان بیشتر باشد.

پیش از آنچه پیرامون نحوه دستگیری ریگی - که به کرات توسط رسانه های وابسته رژیم تکرار شده توضیح داده شود - بهتر است به سراغ محمود المبحوح برویم. یک تروریست مادر زاد که ناخواسته در فراهم شدن زمینه دستگیری ریگی نقش مهمی یافت.

محمود المبحوح یکی از بنیانگذاران گردان های عز الدین قسام شاخه نظامی حماس که به علت شرارت و روحیه قساوتگر خود حدود دوازده سال پیش از نوار غزه تبعید شده بود، در تاریخ یکم بهمن ماه(بیستم ژانویه)امسال یعنی افزون بر یک ماه پیش در حالی به قتل رسید که تنها یک روز از اقامت پنهانی اش در دوبی می گذشت. مبحوح روز پیش از هلاک شدن اش، سوریه را با گذرنامه قلابی و دست ساز به مقصد دوبی ترک کرده و با هویتی جعلی در یک هتل گرانقیمت و مجلل اقامت گزیده بود. مبحوح که از طراحان با سابقه عملیات های تروریستی انتحاری به کشور اسراییل و قتل عام بی شمار شهروندان عادی اسراییلی بوده است در سن پنجاه سالگی توسط ماده یی سمی و قوی به قتل رسید.

از قسمت ژورنالیستی خبر به هلاکت رسیدن این جانی بالفطره که بگذریم آنچه در پشت پرده گذشت از اهمیت شایانی برخوردار می باشد. وزارت اطلاعات جمهوری خامنه یی که به وضوح از سفر مخفیانه و غیر قانونی این سرکرده حماس مطلع بوده طی یک تماس پنهانی و فوق محرمانه با سازمان امنیتی کشور اسراییل، ایشان را از سفر مبحوح آدمکش به دوبی آگاه می سازد. اطلاعات فوق العاده دقیق هستند. شماره پرواز، مشخصات فردی مبحوح و همه و همه کامل، دقیق و بی نقص اند. تکاوران اسراییلی طی عملیاتی هوشمندانه مبحوح را در هتل یاد شده به سزای اعمالش می رسانند.

دستگاه امنیتی اسراییل بالطبع مایل نیست کمک وزارت اطلاعات حکومت اسلامی را بی پاسخ بگذارد( در عین اینکه رژیم ولایت فقیه نیز در ازای این حرکت خود چشم به پاداشی در خور توجه دوخته است) بنابراین اسراییل به عنوان عکس العملی مهرآمیز، رژیم اسلامی را از پروازی مطلع می سازد که عبدالمالک ریگی رییس حزب تروریستی جند الله قصد داشته تا به وسیله آن دوبی را به مقصد بیشکک(پایتخت قرقیزستان) ترک نماید. مسیر این پرواز به گونه یی بود که باید از فراز آسمان بندر عباس عبور می کرد. نیروهای امنیتی رژیم اسلامی با شلیک چند ضد هوایی، خلبان هواپیمای حامل ریگی را ناچار به فرودی اضطراری می سازند. پس از دستگیری رهبر جند الله و ساعاتی توقف اجباری، سرانجام هواپیمای مزبور اجازه پرواز یافته و خاک ایران را ترک می کند.

موضوع اینجا صرفن لطف و همکاری کشور اسراییل نیست. البته اسراییل به عنوان یکی از کشورهایی که تقریبن بیشترین هزینه را بابت تروریزم اسلامی پرداخت نموده و به کرات قربانی داده است شاید نقش جالب توجهی در ریپورت و دستگیر کردن یک تروریست همانند ریگی داشته باشد. اما همه مطلب این نیست.

دستگیری ریگی به عنوان یک اسلام گرای افراطی که سال های سال جوانان بیگناه و مظلوم ایرانی را به جرم خدمت اجباری سربازی و مسافران از همه جا بی خبر جاده ها را به خاطر تعصبات کوردلانه اش قتل عام کرده و چه بسیار خانواده های ایرانی را برای همیشه داغدار کرده، امروز ابدن نه تکان دهنده است و نه جالب توجه و از همه مهم تر جای هیچ نوع ابراز تحسین و تمجیدی نیست چرا که عوامل وزارت آدمکش و جلاد اطلاعات هنری نکرده اند.

اینکه ایادی جمهوری ولایی هنری نکرده اند نه صرفن به خاطر آنکه وزارت اطلاعات وابسته به جمهوری اسلامی است و جمهوری اسلامی از نخستین ثانیه پیدایش خود تا واپسین دقیقه عمر کثیفش از نگر میهن پرستان و ایرانیان واقعی رژیمی مردود و نامشروع تلقی می شود. اگر همین وزارت اطلاعات در کنار اینهمه ارعاب گری و به کشتن دادن بهترین جوانان مملکت ما، یکبار نیز در عملیاتی با ارزش نقشی را بازی کند، می توان فارغ از دنائت و رذالت و هم وطن کشی این سازمان، داخل پرانتز هوش و سرعت عملش را نیز تحسین کرد اما افسوس...

دستگیری عبدالمالک ریگی نه به لحاظ زمانی ارزشی داشت که گروه اسلامی جندالله نه شش هفته و شش ماه و یک سال، بلکه حدود شش سال جنایت کرده و سرها را از بدن ها جدا ساختند. به لحاظ هوش امنیتی و اطلاعاتی رژیم اسلامی نیز این ماجرا جای هیچگونه تقدیری ندارد که اگر دست منت سیستم امنیتی کشور اسراییل نبود این معجزه الاهی و امام زمانی رخ نداده و ریگی اکنون در امنیت خاطر تمام مشغول طراحی یک عملیات تروریستی جدید بود.

ریگی و ریگی ها به عنوان نمادهایی از تروریزم اسلامی بایستی روزی در پیشگاه دادگاهی عادل و عاقل – و البته نه بیدادگاه های رژیم اسلامی- محاکمه و محکوم به اشد مجازات گردند. ریگی در کنار رجوی ها، ملاعمر و ایادی طالبان، حماس، حزب الله لبنان و از همه مهم تر یک یک سران جمهوری تروریست پرور اسلامی باید به فرمان قانون و در حضور ملت های مظلوم، به سزای اعمال ننگین شان برسند. این را کسی شک و تردیدی ندارد اما صحبت اینجاست که ریگی وارث و فرزند اعتقادی همین سیستم و حکومت است. عبدالمالک ریگی نیز بخشی از تفکر مرگ اندیش و شقاوت آمیز اسلامی می باشد که به همین نظام و ساختار تعلق دارد و تافته جدا بافته نیست.

آیا می توان تصور کرد جنایات ریگی بیش از جنایات فلان مقام بلند پایه سپاه پاسداران است؟ آیا می شود صد هزار از امثال ریگی ها را با انگشت کوچک حسن نصرالله جانی بالفطره قیاس نمود که از هر انگشتش جویبار خون بی گناهان جاری می باشد؟

عبدالمالک ریگی اگر بیست سال دیگر نیز به فعالیت خود ادامه می داد موفق نمی شد یک دهم روح الله خمینی مرتکب قتل شود. مشکل ما اینجاست که امروز آدمکشان اصلی آزاد و فارغ از هر دغدغه یی روی دریای خون ملت قهقهه سر داده اند. بحث ما اینجاست که عبدالمالک نیز یک بخش کوچک از این اختاپوس بزرگ بود که به عنوان مهره یی سوخته قربانی شد اما عبدالمالک اصلی که شخص علی خامنه یی است اکنون نه تنها آزاد بوده بلکه در اوج قدرت نیز قرار دارد و بر مسند خلافت نامشروعش تکیه زده، بی پریشان خیالی هر ساعت فرمان قتل فرزندان ایران را صادر می کند. درد ما جایی است که تفکر تروریزم همچنان بر مملکت ما حکمرانی می کند اما بازداشت یک تروریست جزء و دست چندم باید به تیتر نخست رسانه های مهم بدل شود.

ریگی و ریگی ها به عنوان فرزندان برحق بنیادگرایی، بی ارزش تر از آن اند که مورد بحث قرار گیرند. مشکل اصلی ملت ایران، هیولایی به نام تروریزم دینی است که باید هرچه زودتر به مسلخ برود. وزارت اطلاعات، سپاه پاسداران، قوه قضاییه وووو ابر جلادهایی هستند که به خون یکایک هم میهنان ما تشنه اند. ریگی شاید تمام شده باشد اما ریگی های اصلی هنوز در صدر قدرت ایستاده اند.
______________

نگاشته شده در تاریخ هشتم اسفند دو هزار و پانصد و شصت و هشت شاهنشاهی