از هفته ها پیش از آغاز ماه رعب انگیز رمضان، تهدیدها و
رجزخوانی های نیروی سرکوبگر(انتظامی) آغاز گردیده و در قالب جملات تهدید آمیز شکل
گرفت.
در مورد خود روزه
داری و عوارض جبران ناپذیر جسمی و روانی آن بسیار شنیده و خوانده ایم. اما اینکه
چرا حکومت الله با کسانی که در خیابان ها به خوردن و آشامیدن مبادرت کنند، اینچنین
خشن و بی اغماض برخورد می کند، خودش حکایتی دیگر دارد.
رژیم اسلامی بر
پایه شعار و عوام فریبی استوار است. بسیار به شو دادن علاقه مند است و مایل است تا
به مخالفین خود بفهماند، این "آحاد مردم" هستند که خواهان حفظ دین و به
تبع آن حفظ "حکومت دینی" هستند. بدیهی است که چنین مطلبی واقعیت ندارد
اما رژیم ناگزیر است با هر روشی که می تواند این وجهه پوشالی و ظاهری را حفظ
نماید. بنابراین بهترین راه را در برخورد خشونت آمیز با افراد غیر روزه دار(به
تعبیر آنان روزه خواران) جستجو می کند.
یعنی با قرار
دادن تنبیه و مجازات های سخت – حتا تا مرز اعدام – مردم را از خوردن و آشامیدن منع
کند تا بتواند یک فضای دینی و روحانی کاذب ایجاد کرده و باور غلطی را در ذهن ساده
دلان، ترسیم نماید که گویی اکثریت مردم نسبت به روزه داری در این ماه کذایی، تعهد
دارند. حال آنکه قضیه دقیقن برعکس است.
_________________________________
نگاشته
شده در تاریخ سی و یکم تیر دو هزار و پانصد و هفتاد و یک شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر