تسلیت چهاردهم دی ماه سالروز سفر ابدیت والاحضرت شاهپور علیرضا پهلوی

ولی نشد که رو به روی وضوح کبوتران بنشیند

و رفت تا لب هیچ

و پشت حوصله ی نورها دراز کشید

و هیچ فکر نکرد که ما میان پریشانی تلفظ درها

برای خوردن یک سیب چه قدر تنها ماندیم

   چهاردهم دی ماه، تداعی کننده یکی از تلخ ترین و فاجعه آمیزترین رخدادهای دهه های اخیر است. این تاریخ شوم، مانند آواری بر سرمان فرو ریخت و باغ و بهارمان را از ما ستاند.

والاحضرت شاهزاده علیرضا پهلوی، دردانه فرزند آریامهر و یگانه برادر شاهنشاه اعلاحضرت رضا شاه دوم، نور چشم علیاحضرت شهبانو مادر مهربان وطن و چشم امید میلیون ها ایرانی، به تاریخ چهاردهم دی ماه سال 89 خورشیدی طی حادثه یی ناگهانی و تکان دهنده، جهان را به شوق دیدار جانان بدرودی ابدی گفتند.

   سفر ابدیت آن نگار نازدانه و آن سهی سرو نیک تبار، خنجری همیشگی بر قلب های مان نشاند و رفتن ایشان داغی شد به این باغ و کابوسی مداوم که هرچه زمان می گذرد نه تنها تحمل آن آسان تر نمی شود که بر دشواری اش افزوده می گردد.

   دریغ و افسوس گفتن، اگرچه بی حاصل اما سرنوشت محتوم ماست و گریستن به یاد آن شاهپور گرانمایه و آن بهار به خزان نشسته، سهم تمام دقایق و ساعات ما خواهد بود.

   فرا رسیدن چهارده دی ماه، سالروز فاجعه اسف بار به حقیقت پیوستن شاهپور محبوب، والاحضرت علیرضا پهلوی را به پیشگاه شاهنشاه ایران اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی تسلیت عرضه می داریم. سپس به حضور شهبانوی گرانقدرمان علیاحضرت فرح دیبا پهلوی، سالگرد این ضایعه جبران ناپذیر را تسلیت و تعزیت عرض کرده و همچنین به خدمت والاحضرت شاهدخت فرحناز پهلوی خواهر مهربان و داغدیده، صمیمانه تسلیت عرض نموده و به محضر والاحضرت ملکه یاسمین اعتماد امینی پهلوی و والاحضرتان شاهدخت نور، ایمان و فرح دوم پهلوی، سالروز این مصیبت بزرگ را تسلیت عرض می کنیم.

   امید که روح پرفتوح آن رادمرد، در پناه مهر ایزد یگانه، با شادی و آرامش قرین باشد.

________________________

نگاشته شده در تاریخ سیزدهم دی دو هزار و پانصد و هفتاد شاهنشاهی