امروز که دقیقن چهار سال از بازگشایی وبلاگ پاسارگاد می گذرد و به گواهی شمارنده، تاکنون بیش از دویست و سی هزار بازدید از این تارنگار به عمل آمده است، از صمیم قلب امیدوارم تا بتوانم هر روز بهتر از دیروز باشم و گام هایم را از گذشته محکم تر بردارم.
امید بسیار دارم که بتوانم در راه محبوب و معبودم، دلدار و یگانه ام، بهترینم، عمر و جان و هستی ام، امیدم، قلب ام، همه زندگی ام، آن نازنین ترین شاهنشاه خوبان، اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی که عمر و نفسم بلاگردان وجود گرامی شان باشد، جان ناقابلم را فدا کنم که این برترین سعادت است.
همچنان و تا آخرین لحظه ی عمر، برای رهایی ایران عزیز خواهم جنگید و هیچگاه حتا یک قدم عقب نخواهم نشست که راه ما، راه آزادی ایران و دستیابی به دموکراسی و سکیولاریزم است. در آینده یی که اصلن دور نیست و چشم انداز آن از هم اکنون نمایان است.
_________________________
نگاشته شده در تاریخ چهاردهم تیر دو هزار و پانصد و هفتاد شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر