دوستان عزیز! این سروده را مانند سایر شعرهای ناقابلم در وصف کمالات همایونی پادشاه خوبان رضا شاه دوم پهلوی سروده ام. می توانید ملاحظه کنید:
زنده گی آبی شود ای آسمان٬ روزی که برگردی
خوب و مهتابی شود ای مهربان٬ روزی که برگردی
نیمه شب شعری شود در بحر چشمان سحرگاهان
آفتابی می شویم آرام جان٬ روزی که برگردی
قلب ما چشم انتظاران رخت چون برکه یی تنهاست
غرق بی تابی شود ای جاودان٬ روزی که برگردی
رود هم از شور و شوق آتش صهبای تو دریاست
چون می نابی شود آب روان٬ روزی که برگردی
ای سراپا شور و ای تفسیر صبح آرزو یارا
غرق بی خوابی شود چشمان مان٬ روزی که برگردی
جان فدای مقدمت ای منجی عزت پذیران
قلب ما آبی شود ای آسمان٬ روزی که برگردی.
نگاشته شده در تاریخ بیست و یکم تیر دو هزار و پانصد و شصت و شش شاهنشاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر