مرا عهدی ست با جانان...

با آنکه افزون تر از دو سال در سرویس دهنده بلاگ فا و در سنگر عشق به میهن مان ایران چون سربازی وظیفه شناس عاشقانه می نگاشتم اما متاسفانه وبلاگ پاسارگاد که دو مرتبه پیش از این توسط مزدوران رژیم اسلامی در داخل ایران ف ی ل ت ر شده بود اینبار و به دست خود وبسایت بلاگ فا بسته شد تا پرونده ی ستیزه گری جناب مهندس شیرازی با مخالفین رژیم، به یک مسدودسازی دیگر مزین شود.

گرچه بایستی ما در رو به رویی با یک سیستم صد در صد بی منطق و فرومایه، این دست سرکوب ها و ستیزه جویی ها را بپذیریم اما به شخصه این افتخار را همواره خواهم داشت که تا واپسین نفس به شوق رهایی ایران عزیزمان بنگارم و از هیچ چیز بیمی به خود راه ندهم.

هر سرزمینی فرمانروایی دارد و مردمانی و سربازانی. حقیر به خود می بالم که سرباز و سر به دار این کهن دیاران باشم. سرباز کوچکی که هدف والایی را سرلوحه زندگی قرار داده است.

از هم اکنون تارنگار پاسارگاد به سرویس دهنده بلاگ اسپات انتقال یافت و تا جان به تن باقی است چون گذشته – و امیدوارم بهتر از آن – در خدمت یاران عزیز و دوستداران آزادی خواهم بود.

آنچنان که در این مدت شاهد بودیم تعداد بسیاری از دوستان دلیر و مبارزین دنیای مجازی نیز توسط بلاگ فا تارنگارشان مسدود شد که همین نیز نشانه یی بارز از ترس علنی رژیم نسبت به قدرت فراگیری اینترنت در سطح وسیع و شدت ضربه زننده بودن آن بر پیکره ناتوان و نیمه جان رژیم مطلقه ولایت فقیه است. بنده این فرصت را غنیمت می دانم تا صمیمانه به حضور آن عده از یارانی که طی این چند ماه در بلاگ فا وبلاگ های شان مسدود شد شادباش عرض نمایم و به شجاعت قلم شان درود بفرستم.

در پاسخ به فرد فرد آنهایی که خیالات خام نهیب شان زده صدای مریم ها را می توان خاموش کرد سربلندانه فریاد می زنم از رویای شیرین شان بیدار شوند چرا که راه ما از قلب های تپنده و سینه های لبریز از عشق به آزادی عبور می کند و این راه هرگز و هیچگاه بسته شدنی نیست. راهی که ما سربازان دلباخته ایران در پیش گرفته ایم راهی است که به اقیانوسی از آزادی، برابری حقوق و اعاده حیثیت بین المللی ایران خواهد انجامید و منجلاب نشینان کوتاه قدتر از آنند که راه این رود خروشان را مسدود نمایند.

سوگند به شرافت میهن مان ایران که شایسته مردمانش نه این زمستان شوم و تیره که بهاری خرم از فروغ ایزدی پادشاه ایران است. سزاوار ایرانیان نه حکومت مشتی قاتل عمامه به سر که نظامی فرازمند و استوار بر ارزش های ملی و حقوق بشر می باشد. برازنده ایران ما دین و مکتب و حوزه و وعظ نیست که نوای دلپذیر آزادی و دموکراسی است.

خالصانه و صمیمانه در منتهای کوچکی کنیزی که کمینه خدمتگذاری بیش نیست، جانم را به پیشگاه روز بزرگی تقدیم می دارم که معبود و محبوب ایران، آن نازنین فرزانه و آن دردانه یگانه، شاهنشاه بزرگ و میراث دار اریکه کیانی ذات اقدس ملوکانه اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی به میهن شان ایران بازگردند و بر اورنگ شهریاری اجلاس جلوس کنند. جان بی ارزشم را به آن روز بزرگ که امید و آرزوی یکایک ما میهن پرستان است پیشکش می کنم.

جانم فدای پادشاه ایران رضا پهلوی دوم

___________
نگاشته شده در تاریخ چهاردهم مهر دو هزار و پانصد و شصت و هشت شاهنشاهی